дамо́ў, прысл.

Да сябе, у свой дом, у сваю сям’ю; на радзіму.

Хлопцы скончылі работу і пайшлі д.

Вярнуцца з-за мяжы д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раздуры́цца, -дуру́ся, -ду́рышся, -ду́рыцца; зак. (разм.).

1. Стаць вельмі дураслівым, свавольным, непаслухмяным; распусціцца.

Раздурыліся дзеці за лета.

2. Пачаць амаральна паводзіць сябе; разбэсціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Не́павадзь (niėpavadz) ’нясмелы, нецямкі, убоісты’ (Варл.). Відаць» да паводзіць (сябе) ’трымацца, весці сябе’, параўн. рус. непово́дный ’непрылюдны, няўжыўчывы, няветлівы; непаслушны, упарты'

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пастаўля́цца ’ганарыцца, заносіцца’ (Янк. 3.). Да па‑ста́віцца ’запрацівіцца’ < ста́віць сябе (гл.). Не выключаны ўплыў польск. postawić się ’тс’, ’паказаць сябе’, ’вызначыцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

называ́ться несов.

1. называ́цца; (зваться) зва́цца; (называть себя) называ́ць сябе́;

2. (представляться, рекомендоваться) называ́ць сябе́;

3. страд. называ́цца; паведамля́цца; см. называ́ть​I;

◊

что называ́ется (как говорится) што называ́ецца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апраўда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго (што). Прызнаць невінаватым, вынесці апраўдальны прыгавор.

А. падсуднага.

2. што. Даказаць магчымасць чаго-н.

Старацца а. які-н. учынак.

3. што. Паказаць сябе дастойным чаго-н.

А. высокае званне.

А. давер калектыву.

4. што. Акупіць, кампенсаваць.

Расходы апраўдаюць сябе.

|| незак. апра́ўдваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. апраўда́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́брыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго (што).

Выклікаць у каго-н. прыхільнасць да сябе падарункамі, паслугамі і пад.

|| незак. задо́брываць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

контраге́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Асоба або ўстанова, якія ўзялі на сябе пэўныя абавязкі па дагаворы.

|| прым. контраге́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каке́тка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Жанчына, якая сваімі паводзінамі, манерамі, знешнім выглядам імкнецца звярнуць на сябе ўвагу, спадабацца каму-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́вергнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што (кніжн.).

Выштурхнуць з сябе.

Вулкан вывергнуў лаву.

|| незак. вывярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вывяржэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)