дрэваапрацо́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з апрацоўкай дрэва, вырабам з драўніны розных рэчаў. Дрэваапрацоўчая прамысловасць. Дрэваапрацоўчы камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёчасо́піс, ‑а, м.

Перыядычная радыёперадача, якая складаецца з матэрыялаў розных жанраў на пэўную тэму. Радыёчасопіс «Глобус».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самало́ў, ‑лова, м.

Назва розных пастак і снасцей для лоўлі рыбы, птушак, звяроў. Кручок для самалова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суднахо́дства, ‑а, н.

Рух па водных шляхах розных відаў транспарту: суднаў, паромаў, тэхнічнага і дапаможнага флоту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыянгуля́тар, ‑а, м.

1. Спецыяліст па трыянгуляцыі.

2. Назва розных прыбораў, якія выкарыстоўваюцца ў геадэзічных работах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фітафто́ра, ‑ы, ж.

Грыб, які паразітуе на розных раслінах, а таксама хвароба бульбы, выкліканая гэтым грыбам.

[Ад грэч. phytón — расліна і phthorá — знішчэнне, пагібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дывертысме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Выступленне з розных эстрадных нумароў, якое даецца ў дапаўненне да асноўнага паказу, або ўстаўныя танцавальныя нумары ў оперы і балеце, не звязаныя з сюжэтам.

|| прым. дывертысме́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ме́шань¹, -і, ж.

1. Сумесь.

М. пяску і гліны.

2. Жывёла або расліна, якія атрыманы ў выніку скрыжавання дзвюх розных парод, двух гатункаў; мяшанец (разм.).

М. кабылы і асла.

3. Тое, што і мешанка.

Вядро мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Драўляная пасудзіна ў выглядзе цэбрыка з ручкай, прызначаная для розных гаспадарчых патрэб.

|| памянш.-ласк. ра́жачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. ра́жачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сурма́, -ы́, ж.

1. Хімічны элемент, серабрыста-белы метал, які ўжываецца ў розных сплавах у тэхніцы, у друкарскай справе і пад.

2. Фарба для чарнення валасоў, броваў і пад. (уст.).

|| прым. сурмя́ны, -ая, -ае.

Сурмяныя руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)