палацёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Работнік, які націрае паркетныя падлогі.
2. Бытавая машына для націрання паркетнай падлогі.
Электрычны п.
|| прым. палацёрскі, -ая, -ае (да 1 знач.) і палацёрны, -ая, -ае (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выда́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх вучэбных прадметах.
Круглы в.
2. Работнік, які выдатна выконвае свае абавязкі.
В. вытворчасці.
|| ж. выда́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слу́жка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -жцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -жак.
1. м. і ж. Работнік (работніца), слуга.
2. м. Слуга ў манастыры, царкве або пры архірэю.
Манастырскі с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
афіцыя́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Работнік сталовай, рэстаране і пад., які падае стравы. Афіцыянт, немалады, у паношаным касцюме, гаспадарыць — стаўляе чаркі, раскладае [сурвэткі]. Мележ.
[Лац. officians.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нядобрасумле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Несумленны. Нядобрасумленны чалавек. Нядобрасумленныя заробкі.
2. Які працуе абыякава, без стараннасці. Нядобрасумленны работнік. // Выкананы дрэнна, без стараннасці. Нядобрасумленная работа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўвае́нны, ‑ая, ‑ае.
Часткова, амаль ваенны. [Сёмка] любіў апранацца акуратна, дбайна і заўсёды, як некалі ягоны бацька, адказны партыйны работнік, насіў паўваенную форму. Кавалёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабо́тніца, ‑ы, ж.
1. Жан. да работнік (у 1, 3 знач.).
2. Жанчына-рабочы.
•••
Хатняя работніца — жанчына, якая абслугоўвае па найму гаспадарку сям’і.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
канцыляры́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Уст. Дробны служачы канцылярыі; пісец.
2. Работнік апарату, які аддае перавагу дробязям канцылярскага справаводства, фармальна адносіцца да працы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыёмшчык, ‑а, м.
Работнік, які займаецца прыёмкай чаго‑н. На элеватары прыкмецілі шафёра, што першым станавіўся пад разгрузку. З ім віталіся кладаўшчыкі, прыёмшчыкі. Мяжэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наменклату́ра, -ы, ж.
1. Пералік або сукупнасць назваў тэрмінаў, што ўжываюцца ў якой-н. спецыяльнасці.
Геаграфічная н.
Н. лекавых сродкаў.
2. зб. Наменклатурныя работнікі, а таксама спісы адпаведных пасад (разм.).
|| прым. наменклату́рны, -ая, -ае.
Н. работнік.
Наменклатурныя кадры.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)