Пазі́цыя ’месцазнаходжанне каго-, чаго-н., размяшчэнне; пункт погляду; думка’ (ТСБМ). З рус. пози́ция (Крукоўскі, Уплыў, 78), дзе праз зах.-еўрап. мовы з лац. positio ’становішча’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пункці́р ’перарывістая прамая лінія’ (ТСБМ). Запазычана з рус. пункти́р ’тс’, што з ням. punktieren < лац. punctāre ’пракалоць, накалоць’ (вытворнае ад лац. punctum ’укол’), гл. пункт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кіпе́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне і стан паводле дзеясл. кіпець (у 1, 2 знач.). Тэмпература кіпення.
2. перан. Бурнае праяўленне чаго‑н., душэўнае хваляванне, ўздым. Творчае кіпенне. □ — Юнацтву ўласціва кіпенне, бурленне, — казаў далей абаронца: — Колькі юнакоў-студэнтаў прымала ўдзел у дэманстрацыях, у выступленнях, у бунтах супроць таго ці іншага грамадскага парадку, супроць закону! Хіба можна называць іх злачынцамі? Колас.
•••
Пункт кіпення гл. пункт.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасяле́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
1. гл. сяліць.
2. Населены пункт, а таксама наогул месца, дзе хто-н. жыве, знаходзіцца.
Паявілася новае п.
Бабровыя пасяленні.
3. Прымусовае выгнанне на жыхарства ў аддаленую мясцовасць як пакаранне за што-н.
Саслаць на п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перадыслака́цыя, ‑і, ж.
Перамяшчэнне войск, размяшчэнне іх у другім месцы. Як ні намагаліся немцы, а ўсё ж ім прыйшлося прыняць пункт, якім забаранялася перадыслакацыя войск. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
замерза́ние замярза́нне, -ння ср.;
то́чка замерза́ния физ. пункт замярза́ння;
◊
на то́чке замерза́ния на пу́нкце замярза́ння;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Мляча́рня ’малочны завод’, ’пункт прыёму малака’, ’малочная’ (Яруш., Бяльк., Сцяшк., Сл.; шальч., Сл. ПЗБ). З польск. mleczarnia ’тс’ (Арашонкава, Бел.-польск. ізал., 10; Мацкевіч, Сл. ПЗБ, 3, 72).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
збо́рны
1. в разн. знач. сбо́рный;
з. пункт — сбо́рный пункт;
~ная мэ́бля — сбо́рная ме́бель;
~ныя жалезабето́нныя канстру́кцыі — сбо́рные железобето́нные констру́кции;
2. (собранный из мелких частей) сбо́рный, набо́рный;
3. грам. собира́тельный;
~ныя назо́ўнікі — собира́тельные существи́тельные
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
арыенціро́вачны, ‑ая, ‑ае.
1. Які служыць, прызначаны для арыенціроўкі. Арыенціровачны пункт, палёт.
2. Патрэбны або дастатковы для арыенціроўкі, прыблізны, папярэдні. Арыенціровачныя даныя. Арыенціровачная глыбіня. Арыенціровачны тэрмін, каштарыс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разлі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да разліўкі, прызначаны для яе. Разлівачны пункт нафтабазы. Разлівачная машына. □ Ад плавільнай печы плыў самавіты, увянчаны ззяннем разлівачны коўш. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)