вы́лежацца сов. вы́лежаться, отлежа́ться; (о недозрелых фруктах и т.п. — ещё) улежа́ться; (вдоволь полежать) належа́ться;

в. пасля́ ця́жкай хваро́бы — вы́лежаться (отлежа́ться) по́сле тяжёлой боле́зни;

лён ужо́ ~жаўся — лён уже́ вы́лежался (отлежа́лся);

гру́шы ~жаліся — гру́ши вы́лежались (отлежа́лись, улежа́лись);

хоць не спаў, але ~жаўся — хотя́ не спал, но належа́лся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сце́рці, сатру́, сатрэ́ш, сатрэ́; сатро́м, сатраце́, сатру́ць; сцёр, сце́рла; сатры́; сцёрты; зак., што.

1. Тручы, зняць, счысціць што-н. з паверхні; выцерці; зрабіць чыстым.

С. пыл са стала.

2. Выціраючы, саскрэбваючы, знішчыць (што-н. напісанае, намаляванае і пад.).

С. малюнак гумкаю.

3. Дотыкам, трэннем пашкодзіць, зрабіць рану на чым-н.

С. нагу.

4. Тручы, раздрабніць, ператварыць у аднародную масу.

С. перац на парашок.

5. Трэннем апрацаваць (пра лён).

|| незак. сціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сціра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

почеса́ть сов.

1. (поскрести) пачу́хаць, (долго, неоднократно) разг. папачу́хваць, папачу́хаць;

почеса́ть но́гу пачу́хаць нагу́;

2. (лён, волосы) пачаса́ць, (много, неоднократно) разг. папачэ́сваць, папачаса́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выміна́ка ’асоба, якая апрацоўвае лён церніцай’ (Жд., 1). Ад вымінаць пры дапамозе суф. ‑ака, даволі распаўсюджаным у гэтай катэгорыі ў бел. і ўкр. мовах (гл. Карскі 2-3, 35). Параўн. мяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

часа́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад часаць ​1 (у 1, 2 знач.).

2. у знач. прым. Апрацаваны часаннем ​1. Часаны лён.

часа́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад часаць ​2.

2. у знач. прым. Апрацаваны часаннем ​2. Свіран з часанага бруса.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пума́к ’намоклае бервяно ў рэчцы; бервяно, якім прыціскалі намочаны лён, каб не ўсплываў’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Ад памок ’тс’, што да мокнуць, мачыць; да фанетыкі параўн. дыял. пумі‑ дбр і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

го́рный в разн. знач. го́рны;

го́рное де́ло го́рная прамысло́васць;

го́рный хруста́ль мин. го́рны хруста́ль;

го́рный воск мин. го́рны воск;

го́рный лён мин. го́рны лён;

го́рный бара́н зоол. го́рны бара́н;

го́рная боле́знь мед. го́рная хваро́ба;

го́рная о́бласть го́рная во́бласць;

го́рное со́лнце мед. го́рнае со́нца;

го́рный хребе́т го́рны хрыбе́т;

го́рный институ́т го́рны інстыту́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ *Мя́ленне, мяляньня, мяліньне ’кастрыца — адыходы пры першаснай апрацоўцы льну або канапель’ (маладз., Янк. 2, Янк. Мат.; Касп.; КЭС, лаг.; віл., Сл. ПЗБ). З польск. międle‑ nie < międlić ’церці лён’, ’аддзяляць валакно ад кастрыцы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

церабі́ць несов.

1. (лес) проруба́ть, прочища́ть;

2. (сучья) обруба́ть;

3. (овощи) чи́стить, обреза́ть;

4. (лён) тереби́ть, дёргать;

5. перен., разг. (жадно есть) уплета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пало́ць, палю, полеш, поле; незак., што.

Ачышчаць ад пустазелля. Далей за дарогай зелянелі агароды. Жанчыны ў белых хустках палолі грады. Асіпенка. [Маша], як і ўсе, палола лён, які зарастаў свірэпкай і пырнікам. Гроднеў. // Вырываць пустазелле. Хлопцы пайшлі палоць пустазелле, а я прысеў на ўзмежку і пачаў разглядаць васількі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)