абнаві́цца, -наўлю́ся, -но́вішся, -но́віцца; зак.
1. Стаць новым, абноўленым; набыць выгляд новага.
Свет абнавіўся.
2. Папоўніцца чымсьці новым, змяніцца.
Рэпертуар тэатра абнавіўся.
Абнавіўся склад рэдкалегіі.
3. перан. Зноў зрабіцца свежым, моцным; ажывіцца.
Цела нібы абнавілася, такое яно стала моцнае.
|| незак. абнаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.
|| наз. абнаўле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пабуйне́ць, ‑ее; зак.
Стаць, зрабіцца больш буйным. Дождж пабуйнеў, і Косця з задавальненнем падстаўляў пад яго то грудзі, то спіну. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падвы́піць, ‑п’ю, ‑п’еш, ‑п’е; зак.
Разм. Крыху, нямнога выпіць спіртнога; стаць, зрабіцца злёгку п’яным. Падвып’юць, ведаеш, мужчыны. Ото гаворка распачнецца! Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нармалізава́цца, ‑зуецца; зак. і незак.
1. Прыйсці (прыходзіць) у норму, зрабіцца (рабіцца) нармальным. Адносіны нармалізаваліся.
2. толькі незак. Зал. да нармалізаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацьмяне́ць, ‑ее; зак.
Зрабіцца цьмяным, цьмянейшым. Святло месяца пацьмянела. □ Глянула [Зося] раніцаю, а ў .. [дзіцяці] і вочкі пацьмянелі: глядзіць, як праз пялёнку. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аблягчы́цца, аблягчуся, аблегчышся, аблегчыцца; зак.
1. Зрабіцца больш лёгкім па вазе, вызваліцца ад часткі грузу.
2. Разм. Спаражніць сабе кішэчнік, страўнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсі́вераць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Зрабіцца, шурпатым, асмуглым, загрубець ад ветру, холаду (звычайна пра скуру на твары, руках і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абы́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Абл. Звыкнуцца з дрэннымі ўмовамі; зрабіцца абыякавым. Абыралі каторыя, машыну не даглядаюць, вучыцца не хочуць. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абяско́лерыцца, ‑рыцца; зак.
1. Страціць яркасць афарбоўкі; зрабіцца бясколерным, выцвісці. На сонцы фарбы выцвілі, абясколерыліся.
2. перан. Страціць яркія індывідуальныя асаблівасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закіпе́ць 1, ‑піць; зак.
Зрабіцца кіпячоным, гатовым да ўжывання. Чай закіпеў, можна піць.
закіпе́ць 2, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
Пачаць кіпець.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)