сму́тны, -ая, -ае.

1. гл. смута (у 1 знач.).

2. Які адчувае смутак; маркотны, сумны (пра чалавека).

Смутная дзяўчына.

Смутныя вочы (выражаюць смутак, бязрадасныя).

3. Невыразны, няпэўны (разм.).

Смутныя намёкі.

4. Трывожны, неспакойны, мяцежны.

Смутныя часы.

|| наз. сму́тнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изойти́ сов. изойти́ кро́вью сысці́ (сплыць) крывёй;

изойти́ слеза́ми прапла́каць во́чы, знемагчы́ся ад слёз.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прищу́р м.

1. (действие) прыжму́рванне, -ння ср.;

2. / глаза́ с прищу́ром во́чы з прыжму́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тара́щить несов., разг. вытарэ́шчваць, вытрэ́шчваць, лупі́ць, вылу́пліваць;

тара́щить глаза́ вытарэ́шчваць (вытрэ́шчваць, лупі́ць, вылу́пліваць) во́чы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́чнік ’урач-акуліст’ (БРС), «вочны сведка» (Нас.). Да вока, вочы. У першым значэнні калька рус. глазник.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́карыць ’запарушыць (вочы)’ (Жд., 1). Не вельмі ясна, відавочна, да кара (гл.); аднак семантычнае развіццё незразумелае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вірлы мн. л., зневаж. ’вочы’ (Жд., 1; докш., Янк. Мат.; дзісн., Нар. сл.). Да ві́рла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тапарашчы́ць ’вырачаць’, тапара́шчыцца ’выпучваць вочы’, ’тырчаць’, ’упірацца’ (віл., Стан.). Магчыма, кантамінацыя тапоршчыць (гл.) і тарашчыць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

апу́хнуць сов. опу́хнуть; вспу́хнуть;

гу́бы ~хлі — гу́бы опу́хли (вспу́хли);

во́чы ~хлі — глаза́ опу́хли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намазо́ліць сов. натере́ть мозо́ль; намозо́лить;

н. ру́кі — намозо́лить ру́ки;

◊ н. во́чы — намозо́лить глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)