вымо́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымочваць — вымачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымо́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымошчваць — вымасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выму́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымучваць — вымучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымярко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вымяркоўваць — вымеркаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вынішчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынішчаць — вынішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выню́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вынюхваць — вынюхаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпампо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпампоўваць — выпампаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпарваць — выпарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпераджэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпераджаць — выперадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выпіваць — выпіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)