геліёметр, ‑а, м.
Прылада для вымярэння бачных дыяметраў нябесных свяціл, а таксама малых вуглоў паміж свяціламі.
[Ад грэч. hēlios — сонца і metréō — мераю.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дамкра́т, ‑а, М ‑раце, м.
Прылада для падымання цяжараў на невялікую вышыню. Гідраўлічны дамкрат. Ручны дамкрат.
[Гал. dommekracht.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вугламе́р, ‑а, м.
Прылада ці інструмент для вымярэння вуглоў і вуглавых згібаў дэталей машын і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выбіва́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прылада ў выглядзе ракеткі для выбівання дываноў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стрыхо́ўка, ‑і, ДМ ‑хоўцы; Р мн. ‑ховак; ж.
Прылада для выраўноўвання саломы пры крыцці страхі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
часа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Прылада для часання воўны, ільну і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ключ¹, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Металічная прылада для адмыкання і замыкання замка.
К. ад клеці.
2. Прылада для завінчвання і адвінчвання гаек, адкаркоўвання чаго-н., для заводкі чаго-н. і пад.
Гаечны к.
К. для механічнай цацкі.
3. перан. Тое, што служыць для разгадкі, разумення каго-, чаго-н., для авалодання чым-н.
К. шыфру.
|| памянш. клю́чык, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 і 2 знач.).
|| прым. ключавы́, -а́я, -о́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ро́зга, -і, мн. -і, -заг і -згаў, ж.
1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.
2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі.
Усыпаць розаг.
|| прым. ро́згавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
строп², -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Прылада з каната або троса для захопу і падвешвання грузу да крука, скабы або чалавека, грузу да купала парашута, гандолы да дырыжабля, аэрастата.
Аўтаматычны с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
палацёр, ‑а, м.
1. Чалавек, які націрае падлогу (звычайна паркет).
2. Прылада для націрання падлогі. Электрычны палацёр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)