натвары́цца, ‑творыцца; безас. зак.

Нарабіцца, адбыцца (пра якія‑н. падзеі, пераважна непажаданыя). Раптам за адзін тыдзень такога натварылася, што Пеця зрабіўся сам не свой. Сіняўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазо́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мазаля. Мазольны пластыр.

2. Тое, што і мазолісты. — Я сам працаўнік, І мазольныя маю я рукі. Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідо́та, ‑ы, ДМ ‑доце, ж.

Абл. Гадасць. — Клянецца ў дружбе, павазе і любові, а сам, дзе толькі можна, робіць усялякія гадасці. От гідота! Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́сеў, ‑севу, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. высяваць — высеяць.

2. Тое, што высяваюць, колькасць яго. Сам.. [аграном] сачыў за ачысткай насення і нормамі высеву. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́дпіс, -су м., в разн. знач. по́дпись ж.;

п. дакуме́нта — по́дпись докуме́нта;

уласнару́чны п. — собственнору́чная по́дпись;

за ~сам і пяча́ткай — за по́дписью и печа́тью

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустапа́сам нареч., разг.

1. без пастуха́;

2. без присмо́тра, без ухо́да, сам по себе́;

дзе́ці п. расту́ць — де́ти без присмо́тра (са́ми по себе́) расту́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

само́ мест. опред., ср. само́; см. сам 1;

◊ гэ́та гаво́рыць с. за сябе́ — э́то говори́т само́ за себя́;

с. сабо́й (разуме́ецца) — само́ собо́й (разуме́ется)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неашча́дны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца ашчаднасцю; неэканомны. Неашчадная гаспадыня. □ — Калі я буду такі неашчадны, як цяпер, то праз які тыдзень сам буду шукаць рубля. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недато́пак, ‑пка, м.

Абл. Стары, паношаны чаравік, бот, лапаць. «Няхай Андрэй сам цяпер даношвае свае лапці, а то ўсё мне чужыя недатопкі аддаюць», — думае Сцёпка. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыто́мны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў прытомнасці, пры памяці. — Хутчэй выходзьце! — выратавальныя словы вырваліся з грудзей Ягора, і сам ён ледзь прытомны адскочыў ад дома. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)