само́ мест. опред., ср. само́; см. сам 1;

◊ гэ́та гаво́рыць с. за сябе́ — э́то говори́т само́ за себя́;

с. сабо́й (разуме́ецца) — само́ собо́й (разуме́ется)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)