папрыкрыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прыкрыць усё, многае або ўсіх, многіх. Папрыкрываць кусты памідораў. Папрыкрываць дзяцей ад дажджу посцілкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́ткі, выкл.

Звычайна ў звароце да дзяцей або ў паэтычным выразе: спаць. Лажыцеся ў раллю, зярняткі, спаткі, Накрыйцеся пасцілкай-скібкай. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пахадзе́нька ’прыстасаванне, з дапамогай якога вучаць дзяцей хадзіць’ (лях., Янк. Мат.). З ⁺паходня. Да па‑ і хадзіць (гл.). Па‑ мае значэнне ’невялікай меры’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паадно́сіць, -но́шу, -но́сіш, -но́сіць; зак., каго-што.

1. Аднесці, занесці адно за адным усё, многае або ўсіх, многіх.

П. пазычаны посуд.

П. дзяцей у яслі.

2. Аднесці, аддаліць на якую-н. адлегласць усё, многае.

Вецер паадносіў лодкі ад берага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыахво́ціць, -о́чу, -о́ціш, -о́ціць; -о́чаны; зак., каго (што) і да чаго (разм.).

Выклікаць у каго-н. ахвоту да чаго-н.

П. дзяцей да чытання.

|| незак. прыахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. прыахво́ціцца, -о́чуся, -о́цішся, -о́ціцца; незак. прыахво́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бацько́ўства, ‑а, н.

1. Кроўная роднасць паміж бацькам і яго дзіцем. Устанаўленне бацькоўства.

2. Уласцівыя бацьку пачуцці і адносіны да сваіх дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галапу́зы, ‑ая, ‑ае.

Разм. З голым жыватом (звычайна пра дзяцей). — Прэч! Наз-зад, галапузыя чэрці! — зашыпеў на [хлапчукоў] спраўнік і пагразіў шабляй. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабшыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Абшыць усё, многае або ўсіх, многіх. Паабшываць насавыя хустачкі карункамі. Паабшываць сцены дошкамі. Паабшываць дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыка́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Выкачаць усё, многае або ўсіх, многіх. Павыкачваць бялізну. Павыкачваць грады. Павыкачваць дзяцей у снег.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перайма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пераймання (у 2 знач.). Пераймальныя здольнасці дзяцей. Пераймальныя гульні.

2. Несамастойны; запазычаны. Пераймальны верш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)