піке́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Невялікі вартаўнічы атрад, пост.
Пост-п.
ДАІ.
2. Група асоб, якая стаіць дзе-н. з мэтай дэманстрацыі грамадскага пратэсту, выражэння якіх-н. патрабаванняў.
П. забастоўшчыкаў.
Пікеты каля будынка парламента.
|| прым. піке́тны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́са¹, -ы, мн. -ы, рас, ж.
Група людзей, якая склалася гістарычна на пэўнай тэрыторыі, аб’яднаная агульнасцю спадчынных фізічных адзнак (колерам скуры, вачэй, валасоў, формай чэрапа), абумоўленых супольнасцю паходжання і першапачатковага рассялення.
Белая р.
Жоўтая р.
Мангалоідная р.
Негроідная р.
|| прым. ра́савы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.
1. гл. праслаіць.
2. мн. -і, -ло́ек. Тонкі слой, палоска паміж слаямі чаго-н.
Праслойкі іншага колеру ў белым мармуры.
3. мн. -і, -ло́ек, перан. Грамадская група, частка грамадства, арганізацыі, якая вызначаецца якімі-н. асаблівасцямі.
Сацыяльная п.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ма́зуры, ‑аў; адз. мазур, ‑а, м.; мазурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. мазуркі, ‑рак; ж.
Этнаграфічная група палякаў, якая насяляе паўночна-ўсходнюю частку Польшчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іраке́зы, ‑аў; адз. іракез, ‑а, м.; іракезка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. іракезкі, ‑зак; ж.
Група індзейскіх плямён у Паўночнай Амерыцы, роднасных па мове.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
генера́цыя, ‑і, ж.
Спец.
1. Група арганізмаў у папуляцыі, аднолькава аддаленых у роднасных адносінах ад агульных продкаў; пакаленне.
2. Нараджэнне, узнаўленне, вытворчасць. Генерацыя выпрамянення.
[Ад лац. generatio — нараджэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зды́мачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да здымкі, звязаны са здымкай чаго‑н. Здымачная група. Здымачныя работы. Здымачны працэс. // Прызначаны для здымкі. Здымачны апарат.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспатрыява́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад экспатрыяваць.
2. у знач. наз. экспатрыява́ны, ‑ага, м. Той, каго падверглі экспатрыяцыі. Прыбыла новая група экспатрыяваных.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гурто́к, ‑тка, м.
1. Памянш. да гурт (у 1, 2 знач.). Зося стаяла ў гуртку дзяўчат ля Сёмкінай хаты. Гартны. Другі гурток другой жывёлы, Дзесятак кур, пявун вясёлы Каля платоў чарвей шукалі. Колас.
2. Група людзей, аб’яднаных агульнасцю поглядаў, інтарэсаў. Рэвалюцыйны гурток. Марксісцкі гурток.
3. Група людзей, з якой праводзяцца заняткі па набыццю якіх‑н. ведаў, навыкаў. Агратэхнічны гурток. Драматычны гурток. Харавы гурток.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сузо́р’е, ‑я, н.
Участак зорнага неба, група зорак, аб’яднаная агульнай назвай. Высока, высока над вёскай мігаціць сузор’е Вялікай Мядзведзіцы. Брыль. Ноч. Пад сузор’ямі Стажараў Маўчыць зямля ў нямой цішы. Звонак. // перан.; каго-чаго. Група выдатных дзеячаў, пісьменнікаў і пад., якія працуюць сумесна, у адну эпоху. У М. Стральцова ўзнікла патрэба падзяліцца некаторымі сваімі думкамі пра найярчэйшае сузор’е выдатных песняроў XX стагоддзя. Юрэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)