ліўр, ‑а, м.

Грашовая адзінка ў Францыі да ўвядзення ў 1799 г. франка; сярэбраная манета ў сярэдневяковай Францыі.

[Фр. livre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыльён, ‑а, м.

Лік, роўны тысячы мільярдаў; на пісьме перадаецца як адзінка з дванаццаццю нулямі або 10​12.

[Фр. trillion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фот, ‑а, М фоце, м.

У фізіцы — адзінка вымярэння шчыльнасці светлавога патоку або ступені асветленасці якой‑н. паверхні.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пуці́ў (пущу) ’адзінка меры каля сямі кілаграм’ (малар., Нар. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

а́ркуш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стандартны (тонкі, плоскі) кавалак паперы.

А. са сшытка.

2. Адзінка вымярэння аб’ёму друкаванага тэксту (спец.).

○

Аўтарскі аркуш — 40000 друкарскіх знакаў з прабеламі.

|| прым. а́ркушны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Злот, злоты ’польская грашовая адзінка’, адкуль ’манета вартасцю 15 кап’ (Нас., Бяльк.) і г. д. З польск. złoty ’грашовая адзінка (< ’залаты’, гл. золата). Злот, відаць, утварэнне назоўніка шляхам усячэння для падвядзення пад тып назвы іншых грашовых адзінак (рубель, дукат, талер і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пі́нта, ‑ы, ДМ ‑нце, ж.

Адзінка вымярэння вадкасцей і сыпкіх рэчываў у Англіі і ЗША, роўная 0,56 л.

[Англ. pint.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лексе́ма, ‑ы, ж.

Слова як самастойная сэнсавая адзінка, якая разглядаецца ў мовазнаўства ва ўсёй сукупнасці сваіх форм і значэнняў.

[Ад грэч. lexis — слова, выраз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло́ты, ‑ага, м.

1. Даўнейшая польская сярэбраная манета, роўная пятнаццаці рускім капейкам.

2. Грашовая адзінка ў Польскай Народнай Рэспубліцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́дый, ‑я, м.

Адзінка вымярэння адлегласці ў многіх старажытных народаў, роўная прыблізна 200 м. Вавілонскі стадый — каля 195 м.

[Грэч. Stadion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)