Verbum

дакі́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Кінуць да якога‑н. месца. Дакінуць камень да сярэдзіны ракі.

асу́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Ссунуць з чаго‑н. уніз, заваліць што‑н. Асунуць край ямы.

вы́рынуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Абл. Нечакана з’явіцца. Як з-пад зямлі, ..[капітан Гулявіцкі] вырынуў з глыбокай траншэі. Сабаленка.

заплікну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Абл. Зашпіліць. [Ігнат], спяшаючыся, заплікнуў паддзёўку на ўсе гузікі. Галавач.

пракі́снуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. пракіс, ‑ла і пракіснуў, ‑нуда; зак.

Сапсаваццца ў выніку браджэння. Боршч пракіс.

папаме́рзнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. папамёрз, ‑мерзла; зак.

Разм. Мерзнуць доўга, неаднаразова. [Максім Зялёнка:] — У крадуць [рукавіцы], тады папамерзнеш... Нядзведскі.

прымо́ўклы, ‑ая, ‑ае.

Які прымоўк; прыціхлы. — Ну, — не сціхаў усё Пшанічны, звяртаючыся да насцярожаных, прымоўклых людзей. Быкаў.

смехатво́рны, ‑ая, ‑ае.

Недарэчны, варты смеху, кпінаў. Смехатворнае апраўданне. □ [Лаўрыновіч:] — Ну, таварышы, гэта абвінавачванне і зусім смехатворнае. Лобан.

ха́пнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Аднакр. да ха́паць, хапа́ць (у 1, 2 і 4 знач.).