пра́ўшчык, ‑а, м.
Той, хто займаецца праўкай, выпраўленнем чаго‑н. Розначытанні як вынік ранняй лексікаграфічнай дзейнасці старажытных праўшчыкаў шырока прыведзены на палях многіх заходнерускіх помнікаў XVI–XVII стст. Суднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нахле́бнік, ‑а, м.
Той, хто жыве на чужыя сродкі, на чужым хлебе. Бацькі хутка прымірыліся з тым, што хлапец астаўся ў калгасе і нахлебнікам ён больш не быў. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
недаве́рак, ‑рка, м.
Разм. Той, хто не верыць у што‑н.; недаверлівы чалавек. Старэйшыя сачылі за пошукамі Сазонава, і кожны імкнуўся падтрымаць яго. Насмешнікаў або недаверкаў не было. Лось.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перадаві́к, ‑а, м.
Той, хто дасягнуў найлепшых вынікаў у якой‑н. дзейнасці, паказвае ўзоры сацыялістычных адносін да працы. Перадавік вытворчасці. Перадавікі ў сацыялістычным спаборніцтве. □ Вопыт перадавікоў — здабытак агульны. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прысту́пны, ‑ая, ‑ае.
Абл. Да якога можна прыступіцца, прыступіць; даступны. Данька смяяўся сабе, што Зінка стала больш смелая, больш прыступная і ў той жа час нейкая больш задзірыстая. Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распаўсю́джвальнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца распаўсюджваннем чаго‑н. Распаўсюджвальнік кніг. □ Стары камуніст, член партыі з 1919 года, Г. Севасцянаў на працягу многіх год працуе грамадскім распаўсюджвальнікам друку. «ЛіМ».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рээвакуі́раваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад рээвакуіраваць.
2. у знач. наз. рээвакуі́раваны, ‑ага, м.; рээвакуі́раваная, ‑ай, ж. Той (тая), хто вярнуўся ці варочаецца з эвакуацыі. Едуць рээвакуіраваныя.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стылі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Той, хто валодае майстэрствам літаратурнага стылю, майстар стылю. Гогаль быў выдатны стыліст, які цудоўна ведаў рускую мову і валодаў ёю, як сапраўдны майстра. «Полымя».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
схала́ст, ‑а, М ‑сце, м.
1. Паслядоўнік схаластыкі (у 1 знач.).
2. Чалавек, які адрывае веды ад жыцця і практыкі; той, хто разважае схаластычна, займаецца схаластыкай (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
табаку́р, ‑а, м.
Разм. Той, хто курыць табаку (у 2 знач.); курэц. Раптам чамусьці ад кніг сын адбіўся І табакурам заўзятым зрабіўся. Панчанка. За паперай заняліся [вяскоўцы], асабліва табакуры. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)