Verbum

зо́рна, безас. у знач. вык.

Пра наяўнасць мноства зорак на небе. Звечара было зорна, месячна. Чорны.

зя́цеў, ‑ева.

Які належыць зяцю. Бацька не пайшоў з вяселлем, з дачкою, у зяцеву хату. Чорны.

жагна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Уст. Хрысціцца. Як зазванілі, ён зняў шапку і пачаў жагнацца. Чорны.

жардзяны́, ‑ая, ‑ое.

Зроблены з жардзін. Сонныя вароны відны былі на жардзяных загарадзях ля паплавоў. Чорны.

вы́тачанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць вытачанага. Бровы надавалі верхняй палове твару выгляд цвёрдай вытачанасці з каменя. Чорны.

аджы́цца, ‑жывецца; зак.

Прайсці, прамінуць, перажыцца. [Галена:] — Што было, тое аджылося, а што будзе, тое важней. Чорны.

захаладзі́цца, ‑джуся, ‑лодзішся, ‑лодзіцца; зак.

Абл. Змерзнуўшы, прастудзіцца. — Я захаладзіўся і, мусіць, перанёс запаленне лёгкіх. Чорны.

размашны́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і размашысты (у 1, 2 знач.). Жанчына ішла размашной паходкай. Чорны.

узле́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да узлесся, узлеску. [Тварыцкі] .. прайшоў сюды-туды паміж узлесных кустоў. Чорны.

укарчане́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і скарчанелы. Укарчанелыя кусты быльнягу адно трашчалі пад блішчастым жалезам. Чорны.