адка́зчык, ‑а, м.

1. Асоба, якой прад’яўлены судовы іск. Справа ў судзе разглядаецца пры ўдзеле істца і адказчыка.

2. Разм. Той, хто нясе адказнасць, адказвае за што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неблагі́ неплохо́й, недурно́й; прили́чный;

н. чалаве́к — неплохо́й челове́к;

н. зарабо́так — неплохо́й (прили́чный) за́работок;

~га́я — спра́ва недурно́е де́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыбытко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прыбытку, з’яўляецца прыбыткам. Прыбытковыя працэнты. Прыбытковыя грошы.

2. Які дае, прыносіць прыбытак; даходны, выгадны. Прыбытковая справа. Прыбытковая галіна гаспадаркі. Прыбытковае прадпрыемства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыру́льніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цырульніка, належыць цырульніку. Цырульніцкія прылады. Цырульніцкая справа. □ Вунь ужо выходзяць з пад’ездаў прыбраныя, прычасаныя па апошняму жэсту цырульніцкай моды маладзенькія масквічкі. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шку́рніцкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Уласцівы шкурніку (у 2 знач.). Шкурніцкі падыход да жыцця. □ А можа справа ў далёкім шкурніцкім разліку дзеля свайго паратунку, ад якога заўжды патыхае здрадай? Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Развару́ха ’трывожны час’ (Сцяшк. Сл.), ’неспакой’: пашла такая разваруха, што нікому жыця нема (Сержп. Казкі). Ад разварушы́ць па аналогіі з завару́ха, параўн. рус. прастамоўныя завару́ха ’складаная, заблытаная справа’, завари́ть ’пачаць што-небудзь рабіць, не прадбачачы наступствы’. Гл. варушы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

инжене́рия

1. інжыне́рыя, -рыі ж., інжыне́рная спра́ва;

2. собир., разг. інжыне́рыя, -рыі ж.; інжыне́ры, -раў мн.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяза́ться

1. вяза́цца;

2. страд. вяза́цца, рабі́цца; см. вяза́ть​ 2;

◊

де́ло не вя́жется спра́ва не кле́іцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обла́живаться

1. прост. ула́джвацца;

де́ло обла́живается спра́ва ўла́джваецца;

2. страд. прыво́дзіцца ў пара́дак; ула́джвацца; см. обла́живать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отлага́тельство ср. адкла́д, -ду м.;

де́ло не те́рпит отлага́тельства спра́вы адкла́дваць не́льга, спра́ва не це́рпіць адкла́ду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)