які́-не́будзь, займ. неазнач.

1. Той ці іншы.

Вазьмі якую-небудзь палку.

2. Не варты ўвагі; нязначны.

Гэта ж дарагая рэч, а не якая-небудзь ламачына.

3. У колькасці, не больш чым што-н. (разм.).

Ён вернецца праз якіх-небудзь дваццаць мінут.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

право́джанне ср., в разн. знач. провожде́ние;

п. су́днаў праз шлю́зы — провожде́ние судо́в че́рез шлю́зы;

п. ча́су — провожде́ние вре́мени

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прапхну́цца сов.

1. протолкну́ться, пропихну́ться; протолка́ться, проти́снуться;

п. праз нато́ўп — протолкну́ться (пропихну́ться) сквозь толпу́;

2. прост. протащи́ться, проплести́сь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

статы́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць статычнага (у 2 знач.). Колас як празаік рос, пераадольваючы статычнасць, апісальніцтва, ішоў да раскрыцця падзей, з’яў жыцця праз сюжэт, праз драматычныя сутыкненні герояў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лёгкапрахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Праз які лёгка прайсці. Лёгкапраходнае балота.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ультрафільтра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Прапусканне вадкасці праз паўпранікальную мембрану.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёпраніка́льны, ‑ая, ‑ае.

Які здольны пранікнуць праз усе перашкоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фільтра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Вадкасць, прапушчаная праз фільтр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́езд, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. выехаць.

2. Месца, праз якое выязджаюць.

В. на шашу.

3. Коні з экіпажам і вупражжу (уст.).

|| прым. выязны́, -а́я, -о́е.

Выязная сесія суда (па-за месцам работы). Выязныя вароты.

В. конь (не рабочы; уст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цы́каць, -аю, -аеш, -ае (разм.).

1. на каго (што). Спыняць каго-н. вокрыкам «цыц», «ц-с-с», прыкрыкваць, забараняючы рабіць што-н.

Дзед цыкаў на дзяцей, каб не сваволілі.

2. Сплёўваць сліну праз зубы.

|| аднакр. цы́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цы́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)