голасавядзе́нне, ‑я, н.

Майстэрства спалучэння двух або некалькіх галасоў (у 2 знач.) у адно сугучнае цэлае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казяро́г, ‑а, м.

1. Дзікі горны казёл з вялікімі рагамі.

2. Адно з 12 сузор’яў задыяка.

[Пераклад з лац. capricornus — літаральна «рог казы».]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадплята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Адплесці, расплесці адно за другім усё, многае. Паадплятаць ленты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадчэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адчапіць адно за другім усё, многае. Паадчэпліваць плугі ад трактара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадшпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адшпіліць адно за другім усё, многае. Паадшпільваць гузікі. Паадшпільваць значкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панані́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Нанізаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супярэ́чны, ‑ая, ‑ае.

Які супярэчыць чаму‑н. Сотні разнастайных, супярэчных пытанняў узнікалі адно за адным. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трые́ра, ‑ы, ж.

У Старажытнай Грэцыі — ваенны карабель з трыма радамі вёсел, размешчаных адно над другім.

[Грэч. triērēs.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укарчане́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і скарчанелы. Укарчанелыя кусты быльнягу адно трашчалі пад блішчастым жалезам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лісі́чка 2 ’адно з калёсікаў, на якія чапляюцца ніты’ (браг., Нар. сл.). Да лісіца 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)