сиби́рский сібі́рскі;

сиби́рская я́зва вет., мед. сібі́рская я́зва;

сиби́рские моро́зы сібі́рскія маразы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бо́лька ж. (рана) я́зва, боля́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́нкерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шанкеру. Шанкерная язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маравы́: ~ва́я по́шасць морово́е пове́трие, морова́я я́зва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прабадны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Які выклікае прабадзенне; які суправаджаецца прабадзеннем. Прабадная язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́ўнік, ‑а, м.

Орган стрававання чалавека і жывёл. Здаровы страўнік. Язва страўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабада́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак. і незак., што (спец.).

Утварыць (утвараць) навылётную адтуліну ў сценцы полага органа.

|| наз. прабадзе́нне, -я, н.

П. страўніка.

|| прым. прабадны́, -а́я, -о́е.

Прабадная язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сібі́рскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Сібіры, уласцівы Сібіры; які жыве ў Сібіры. Сібірскія маразы. □ Пышна закусцілася на сібірскіх аблогах цёмна-зялёным дываном пшаніца. Пальчэўскі.

2. У складзе некаторых заалагічных і батанічных назваў. Сібірская яблыня. Сібірскі кедр. Сібірскі мерынос. Сібірскі кот.

•••

Сібірская язва гл. язва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

я́звачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Памянш. да язва (у 1 знач.); невялічкі нарыў, болька.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морово́й маравы́;

морово́е пове́трие, морова́я я́зва марава́я по́шасць, чума́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)