уру́б, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, якая прабіваецца ў горнай пародзе перад адбіваннем глыб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́чны замо́чный;

~ная шчы́ліна — замо́чная сква́жина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазо́р, -у, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Шчыліна, паглыбленне, вузкі прамежак паміж прылеглымі паверхнямі.

Зашпакляваць з.

|| прым. зазо́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замо́чный замо́чны;

замо́чная сква́жина замо́чная шчы́ліна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ра, -ы, мн. -ы, пор, ж.

1. Вельмі дробная адтуліна потавай залозы на скуры.

2. Вельмі дробная шчыліна, прамежак паміж часцінкамі рэчыва.

Порыўметале.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

галасавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да голасу (у 1 знач.), выконваецца голасам. Галасавы апарат.

•••

Галасавыя звязкі гл. звязка.

Галасавая шчыліна гл. шчыліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трэ́шчына, -ы, мн. -ы, -чын, ж.

1. Шчыліна, вузкае паглыбленне на паверхні.

Сцяна дала трэшчыну.

2. перан. Пра разлад, разыходжанні паміж кім-н.

У іх адносінах утварылася т.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазо́р, ‑у, м.

Спец. Прамежак, шчыліна паміж прылеглымі паверхнямі. Павялічыць зазор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да замка; замковы ​1. Замочная шчыліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

працёк, ‑у, м.

Прабоіна, шчыліна, праз якую працякае вадкасць. Працёк у бочцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)