цу́цык

‘асоба; шчаня, невялікі сабака’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цу́цык цу́цыкі
Р. цу́цыка цу́цыкаў
Д. цу́цыку цу́цыкам
В. цу́цыка цу́цыкаў
Т. цу́цыкам цу́цыкамі
М. цу́цыку цу́цыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

саба́чка

‘шчаня’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. саба́чка саба́чкі
Р. саба́чкі саба́чак
Д. саба́чку саба́чкам
В. саба́чку саба́чак
Т. саба́чкам саба́чкамі
М. саба́чку саба́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шчанё́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, ніякі род, рознаскланяльны

адз. мн.
Н. шчанё́ шчаня́ты
Р. шчаня́ці шчаня́т
Д. шчаня́ці шчаня́там
В. шчанё́ шчаня́т
Т. шчанё́м шчаня́тамі
М. шчаня́ці шчаня́тах

Іншыя варыянты: шчаня́.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ця́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Адрывіста брахаць (пра сабаку, лісяня, шчаня).

Лісяня цяўкала, як сабака.

|| аднакр. ця́ўкнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ця́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчаню́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Тое, што і шчаня.

2. перан. Пра маладога, неспрактыкаванага чалавека (лаянк., разм.).

Як ты размаўляеш са старэйшымі, ш.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шчані́цца, шчэніцца; незак.

Прыводзіць шчаня, шчанят (пра сабаку, ваўчыцу, лісу і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даліза́ць, ‑ліжу, ‑ліжаш, ‑ліжа; зак., што.

Скончыць лізанне чаго‑н.; злізаць да канца. Шчаня далізала малако.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кутёнок м., обл. шчаня́ и шчанё, -ня́ці ср.; шчаню́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

щено́к м., прям., перен. шчаня́ и шчанё, -ня́ці ср., шчаню́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

даве́ку, прысл.

Да канца жыцця; заўсёды. Я — вам любоў даю ў павадыры: Нясіце ў чысціні яе давеку, Нясіце заўтрашняму чалавеку яе крылатасць і яе дары. Гаўрусёў. Маленькі сабачка давеку шчаня. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)