Verbum

іншаро́дны, -ая, -ае.

Які мае зусім іншыя, чужыя для пэўнага асяроддзя ўласцівасці; пабочны, чужы.

Іншароднае цела (прадмет, які трапіў звонку ў арганізм).

прыблу́да, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -аў (разм.).

1. Чужы, не тутэйшы чалавек.

2. Аб прыблуднай жывёліне.

чужы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны вораг, захопнік.

Вызваліць родную зямлю ад чужынцаў.

|| ж. чужы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. чужы́нскі, -ая, -ае.

старо́нні, -яя, -яе.

1. Які не мае адносін да гэтага калектыву, сям’і і пад.; чужы.

Староннія людзі.

2. Не свой, не ўласны, чый-н.

Старонняя падтрымка.

3. Які не мае непасрэдных, прамых адносін да чаго-н.; пабочны.

С. шум.

забра́цца, -бяру́ся, -бярэ́шся, -бярэ́цца; -бяро́мся, -бераце́ся, -бяру́цца; -бяры́ся; зак.

1. Залезці куды-н. (уверх, углыб); пранікнуць.

З. на вяршыню гары.

З. пад коўдру.

З. ў чужы агарод.

2. Зайсці, заехаць куды-н. далёка.

З. на край свету.

|| незак. забіра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

падвучы́ць, -учу́, -у́чыш, -у́чыць; -у́чаны; зак. (разм.).

1. каго-што. Навучыць крыху чаму-н. ці вывучыць крыху лепш.

П. слясарнай справе.

П. урокі.

2. каго (што), з інф. Падгаварыць зрабіць што-н. дрэннае, заганнае.

П. залезці ў чужы сад.

|| незак. падву́чваць, -аю, -аеш, -ае.