цялё,

гл. цяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бадлі́вы, -ая, -ае.

Які мае звычку бадацца.

Бадлівае цяля.

Бадлівай карове Бог рог не дае (прыказка).

|| наз. бадлі́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папашука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і папашу́кваць, -аю, -аеш, -ае; зак., каго-што і чаго (разм.).

Шукаць доўга, неаднаразова.

П. цяля ў лесе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

круце́ль, -цяля́, мн. -цялі́, -цялёў, м. (разм.).

Хітрун, махляр.

|| ж. круце́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. круце́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збрысці́, збрыду́, збрыдзе́ш, збрыдзе́; збрыдзём, збрыдзяце́, збрыду́ць; збрыў, -рыла́, -ло́; збрыдзі́; зак. (разм.).

Сысці куды-н., пакінуўшы сваё месца.

Цяля некуды збрыло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пы́жык, -а, мн. -і, -аў, м.

Цяля паўночнага аленя ва ўзросце да аднаго месяца, а таксама футра яго.

|| прым. пы́жыкавы, -ая, -ае.

Пыжыкавая шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зжава́ць, зжую́, зжуе́ш, зжуе́; зжуём, зжуяце́, зжую́ць; зжуй; зжава́ны; зак., што.

1. Пажаваўшы, з’есці.

2. Сапсаваць жаваннем.

Цяля зжавала кашулю.

|| незак. зжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перапаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго (што).

1. Празмерна напаіць, апаіць.

П. цяля.

2. Напаіць спіртнымі напіткамі ўсіх, многіх.

П. гасцей.

|| незак. перапо́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цялі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., це́ліцца; незак.

Нараджаць цяля (пра карову, самку аленя, лася і некаторых іншых жывёл).

|| зак. ацялі́цца, аце́ліцца.

|| наз. цяле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Тылю́кцяля’, перан. ‘малое дзіця’ (драг., Сл. ПЗБ). Заходнепалескі словаўтваральны варыянт з суф. ‑юк ад тыля́цяля’ (кам., Сл. ПЗБ). Да цяля, цялё (гл.), параўн. телу́х ‘падзыўное слова для маладой каровы’ (Растарг.), цялю́х‑цялю́х ‘тс’ (Мова Сен.), ст.-бел. теля, целяцяля’, телецъ ‘бык’ (ГСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)