саве́цка-фі́нскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саве́цка-фі́нскі |
саве́цка-фі́нская |
саве́цка-фі́нскае |
саве́цка-фі́нскія |
| Р. |
саве́цка-фі́нскага |
саве́цка-фі́нскай
саве́цка-фі́нскае |
саве́цка-фі́нскага |
саве́цка-фі́нскіх |
| Д. |
саве́цка-фі́нскаму |
саве́цка-фі́нскай |
саве́цка-фі́нскаму |
саве́цка-фі́нскім |
| В. |
саве́цка-фі́нскі (неадуш.)
саве́цка-фі́нскага (адуш.) |
саве́цка-фі́нскую |
саве́цка-фі́нскае |
саве́цка-фі́нскія (неадуш.)
саве́цка-фі́нскіх (адуш.) |
| Т. |
саве́цка-фі́нскім |
саве́цка-фі́нскай
саве́цка-фі́нскаю |
саве́цка-фі́нскім |
саве́цка-фі́нскімі |
| М. |
саве́цка-фі́нскім |
саве́цка-фі́нскай |
саве́цка-фі́нскім |
саве́цка-фі́нскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
у́гра-фі́нскі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і фіна-угорскі. Угра-фінскія мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каре́ло-фи́нский карэ́ла-фі́нскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Фи́нский зали́в Фі́нскі залі́ў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
залі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м.
Водная прастора, якая ўразаецца ў сушу.
Фінскі з.
|| прым. залі́ўны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фи́нский фі́нскі;
фи́нский язы́к фі́нская мо́ва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ка́нтэле, нескл., н.
Карэльскі і фінскі народны музычны інструмент, падобны на гуслі.
[Фін. kantele.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фі́нка¹, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.
1. Нож з тоўстым кароткім лязом, так званы фінскі нож (разм.).
2. Круглая шапка з футравым адкладным аколышкам.
3. Парода коней, распаўсюджаная ў Фінляндыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
у́гро-фи́нский у́гра-фі́нскі;
у́гро-фи́нские языки́ лингв. у́гра-фі́нскія мо́вы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фі́нка 1,
гл. фіны.
фі́нка 2, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
1. Разм. Тое, што і фінскі нож. [Бярозін] убачыў, як збялелы Тамілін, стоячы на каленях, разразаў фінкай рукаў і крывіўся ад болю. Шчарбатаў.
2. Круглая шапка з футравым адкладным аколышкам. З-пад нахлабучанае фінкі .. [чалавек] паднімаў пару невыразныя ў змроку вачэй. Гартны.
3. Паўночная парода коней, пашыраная ў Фінляндыі.
4. Лёгкая шлюпка з вострай формай носа і кармы.
фі́нка 3, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Тое, што і фіна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)