фі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фінаў, які належыць, уласцівы ім. Фінская мова. Фінскі эпас.

•••

Фінскі нож гл. нож.

Фінскія сані гл. сані.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́нскі fínnisch;

фі́нскіая мо́ва die fínnische Spráche, das Fínnische (sub)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

фіны, ✂, м.

Народ заходняй часткі фіна-угорскай моўнай групы, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.

|| ж. фінка, ✂.

|| прым. фінскі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

угра-фінскі, ✂.

Тое, што і фіна-угорскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

у́гра-фі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і фіна-угорскі. Угра-фінскія мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фі́нскі залі́ў м Fínnischer Méerbusen m -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Finnish​2 [ˈfɪnɪʃ] adj. фі́нскі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

нож, нажа, м.

1. Прылада для рэзання, якая складаецца з ляза і ручкі. Зрабіўшы нажом метку на яліне, дзед важна стаў у баявую позу і падняў пісталет угору. Лынькоў. Шаройка бегаў сам на кухню, прыносіў відэльцы, нажы. Шамякін.

2. Рэжучая частка розных машын, інструментаў. Два калгаснікі завіхаліся каля сячкарні. Адзін падаваў салому ў жолаб пад зубы і нажы, а другі круціў кола спецыяльна прыстасаванаю ручкаю. Колас.

•••

Фінскі нож — кароткі з тоўстай рэжучай часткай нож, які носяць у ножнах.

Без нажа зарэзаць гл. зарэзаць.

Легчы пад нож гл. легчы.

На нажах з кім — у варожых адносінах.

Нож у спіну каму — аб подлым, здрадніцкім ўчынку.

Памерці пад нажом гл. памерці.

Прыстаць з нажом да горла гл. прыстаць.

Тачыць нож гл. тачыць.

Як нажом адрэзаць гл. адрэзаць.

(Як) нож у сэрца — наносіць крыўду, боль, пакуты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заліў, ✂, м.

Водная прастора, якая ўразаецца ў сушу.

  • Фінскі з.

|| прым. заліўны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

залі́ў, -ліва, мн. -лівы, -ліваў, м.

Водная прастора, якая ўразаецца ў сушу. Фінскі з.

|| прым. залі́ўны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)