фі́на-ўгразна́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. фі́на-ўгразна́ўства
Р. фі́на-ўгразна́ўства
Д. фі́на-ўгразна́ўству
В. фі́на-ўгразна́ўства
Т. фі́на-ўгразна́ўствам
М. фі́на-ўгразна́ўстве

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́на-угразна́ўства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. фі́на-угразна́ўства
Р. фі́на-угразна́ўства
Д. фі́на-угразна́ўству
В. фі́на-угразна́ўства
Т. фі́на-угразна́ўствам
М. фі́на-угразна́ўстве

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́на-у́гры

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. фі́на-у́гры
Р. фі́на-у́граў
Д. фі́на-у́грам
В. фі́на-у́граў
Т. фі́на-у́грамі
М. фі́на-у́грах

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фі́на-ўго́рскі, -ая, -ае.

Які мае адносіны да групы роднасных моў, да якой належаць фінская, венгерская, эстонская мовы і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́на-ўгразна́ўства ср. фи́нно-угрове́дение

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ба́лта-фі́на-славя́нскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ба́лта-фі́на-славя́нскі ба́лта-фі́на-славя́нская ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія
Р. ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскае		 ба́лта-фі́на-славя́нскага ба́лта-фі́на-славя́нскіх
Д. ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскаму ба́лта-фі́на-славя́нскім
В. ба́лта-фі́на-славя́нскі (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскага (адуш.)		 ба́лта-фі́на-славя́нскую ба́лта-фі́на-славя́нскае ба́лта-фі́на-славя́нскія (неадуш.)
ба́лта-фі́на-славя́нскіх (адуш.)
Т. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай
ба́лта-фі́на-славя́нскаю		 ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскімі
М. ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскай ба́лта-фі́на-славя́нскім ба́лта-фі́на-славя́нскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фіна-уго́рскі, ‑ая, ‑ае.

У выразе: фіна-угорскія мовы — група роднасных моў, якія разам з самадыйскімі мовамі складаюць уральскую сям’ю моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́на-у́гры, ‑аў.

Група народаў з блізкароднаснымі моўнымі рысамі, да якой належаць венгры, ханты, мансі, фіны, карэлы, эстонцы, саамі, комі і некаторыя іншыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

у́гра-фі́нскі, -ая, -ае.

Тое, што і фіна-ўгорскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́н фі́ны
Р. фі́на фі́наў
Д. фі́ну фі́нам
В. фі́на фі́наў
Т. фі́нам фі́намі
М. фі́не фі́нах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)