шык, -у, м.
1. Паказная раскоша, форс, элегантнасць.
Апранацца з шыкам.
Прайсці з шыкам (з жаданнем зрабіць уражанне на людзей).
2. у знач. вык. Задавальняе ў вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым (разм.).
Уборы — ш.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
щегольство ср. франтаўство́, -ва́ ср., форс, род. фо́рсу м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
щеголя́нье ср. форс, род. фо́рсу м., выхваля́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ры́зыка ж.
1. в разн. знач. риск м.;
2. разг. форс м., зано́счивость;
◊ на сваю́ ~ку — на свой риск
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шык, ‑у, м.
1. Раскоша; форс, элегантнасць. Ого! З шыкам жывеш! Можна пазайздросціць. Шамякін. [Жончына] заўсёднае сціплае і простае ўбранне нібы супярэчыла таму шыку, з якім апранаўся Луцкевіч. Машара. // Асаблівым паводзіны, манеры, разлічаныя на тое, каб паказаць сябе перад кім‑н. Казіная ножка — асаблівы шык і вызначае пераважна тых, хто служыць ва ўзводзе пешай разведкі. Навуменка. З пэўным шыкам, частуючы Косцю «Казбекам»,.. [Грушэўскі] падміргнуў: — Усе мы не без граха. Карпюк.
2. у знач. вык. Разм. Задавальняе ў вышэйшай ступені, з’яўляецца найлепшым. Цяпер па модніц люба глянуць: Уборы — шык, адменны густ!.. Бачыла.
[Фр. chic.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)