Verbum

тыта́н³, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вялікі кіпяцільнік асобай канструкцыі.

Т. ужо закіпеў.

абжы́ты, -ая, -ае.

Такі, у якім ужо жывуць, асвоены, добраўпарадкаваны.

А. дом.

|| наз. абжы́тасць, -і, ж.

ушчува́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Спагнанне, дакор, папрок.

Тут ужо папрокамі і ўшчуваннем не дапаможаш.

пастфа́ктум, прысл. (кніжн.).

Пасля таго, як што-н. ужо зроблена, адбылося.

Паведаміць пра што-н. п.

функцыянава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; незак.

Дзейнічаць, быць у рабоце, працаваць.

Ужо месяц функцыянуе бальніца.

|| наз. функцыянава́нне, -я, н.

чу́ты, -ая, -ае.

Вядомы, аб якім ужо чулі.

Чутае здарэнне.

◊

Дай бог чутае бачыць (разм.) — пра пажаданне здзяйснення абяцанага.

пераро́стак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Падлетак, старэйшы па ўзросце, чым патрэбна для чаго-н.

Для харэаграфіі ён ужо п.

завучы́цца, -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак. (разм.).

Стаміўшыся ад заняткаў, перастаць успрымаць, запамінаць.

Пусці хлопца пагуляць, ён ужо завучыўся.

|| незак. заву́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

да́ўні, -яя, -яе.

1. Які быў, адбыўся даўно.

Прыгадаўся д. выпадак.

2. Які існуе здаўна.

Даўняе знаёмства.

Справа даўняя — ужо не мае значэння.

дзяці́нець, -нею, -нееш, -нее; незак. (разм.).

Траціць нармальную разважлівасць, упадаць у дзяцінства (пра старых).

Ён ужо дзяцінее зусім.

|| зак. здзяці́нець, -нею, -нееш, -нее.