пааўра́ліць
‘прыняць удзел у аўрале’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
пааўра́лю |
пааўра́лім |
| 2-я ас. |
пааўра́ліш |
пааўра́ліце |
| 3-я ас. |
пааўра́ліць |
пааўра́ляць |
| Прошлы час |
| м. |
пааўра́ліў |
пааўра́лілі |
| ж. |
пааўра́ліла |
| н. |
пааўра́ліла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
пааўра́ль |
пааўра́льце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
пааўра́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запрашэ́нне, -я, н.
1. гл. запрасіць.
2. Пісьмо, запіска з просьбай з’явіцца куды-н., прыняць удзел у чым-н.
Разаслаць запрашэнні.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удзе́льнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак., у чым.
Прымаць удзел у чым-н.
У. у выбарах.
У. у баі.
У. у мастацкай самадзейнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уча́ствовать несов. удзе́льнічаць; (принимать участие) прыма́ць (браць) удзе́л;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазмага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак., з кім-чым, за каго-што і без дап.
Прыняць удзел у барацьбе; змагацца некаторы час.
Давялося доўга п. за справядлівасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
саіска́льніцтва, ‑а, н.
Удзел у саісканні чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уде́лI м., ист. (княжеское владение) удзе́л, -ла м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інкрымінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., што, каму-чаму.
Абвінаваціць (абвінавачваць), прад’явіць (прад’яўляць) каму-н. абвінавачанне ў чым-н.
І. каму-н. удзел у забойстве.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
удзе́льнасць, ‑і, ж.
Удзел у чым‑н., дачыненне да чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пелето́н, ‑а, м.
Спец. Каравая спартсменаў-веласіпедыстаў, якія прымаюць удзел у веласіпедных гонках.
[Фр. peloton — караван.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)