крамні́на, ‑ы, ж.
Разм. Матэрыя фабрычнага вырабу. [Кастусь] пачаў угаворваць [Волечку] не шкадаваць тых грошай за каня і набраць крамніны на плацце. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усо́вещивать несов. крана́ць сумле́нне (каго); (стыдить) саро́міць, сарамаці́ць; (уговаривать) угаво́рваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
агітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.
1. за каго-што і без дап. Займацца агітацыяй (у 2 знач.).
А. за кандыдата ў дэпутаты.
2. каго (што). Пераконваць у чым-н., схіляць да чаго-н., угаворваць (разм.).
А. сябра ісці па ягады.
|| зак. сагітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны (да 2 знач.).
|| наз. агіта́цыя, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ула́мыватьI несов., разг. уло́мліваць; (уговаривать — ещё) угаво́рваць; (убеждать — ещё) перако́нваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Една́ць папа́ ’дамаўляцца аб вянцы’ (Рам.) < польск. jednać ’угаворваць, схіляць на свой бок’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прапхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; ‑нёмся, ‑няцеся; зак.
Разм. Прабрацца, пралезці (праз натоўп). Сюды [на бойку] бягуць з усіх бакоў сябры — спрабуюць угаворваць... Ужо між іх прапхнуўся Жора, Ужо чуваць яго крыклівы І нудны голас... Бачыла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перакаўляць ’упрошваць, угаворваць, дакучліва прасіць’ (Федар.). Зыходны дзеяслоў паходзіць, магчыма, ад літ. kaũlyti ’надакучліва прасіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
угаво́рвацца несов.
1. угова́риваться, догова́риваться, см. угавары́цца 1;
2. страд. угова́риваться; убежда́ться; урезо́ниваться; склоня́ться; успока́иваться; см. угаво́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Наўпаміна́нне ’напамінанне’ (Нас., Яруш.), наўпаміна́ць угаворваць, пераконваць, наўпамянуць угаварыць; напомніць’ (Нас.). Відаць, у выніку кантамінацыі напамінаць ’прыпамінаць’ і упамінаць ’пераконваць; напамінаць’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Прасвадава́ць, прасвядавсіць ’раіць, угаворваць’ (ашм., шальч., Сл. ПЗБ). З польск. perswadować ’тс’, што ўзыходзіць да лац. persuäre ’пераконваць, схіляць’ (Банькоўскі, 2, 531).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)