угава́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаво́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наўпамяну́ць

‘угаварыць, пераканаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наўпамяну́ наўпамянё́м
2-я ас. наўпамяне́ш наўпаменяце́
3-я ас. наўпамяне́ наўпамяну́ць
Прошлы час
м. наўпамяну́ў наўпамяну́лі
ж. наўпамяну́ла
н. наўпамяну́ла
Загадны лад
2-я ас. наўпамяні́ наўпамяні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час наўпамяну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угаварваць — угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угаво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. угаворваць — угаварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцю́хаць

‘падманам угаварыць купіць, узяць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. уцю́хаю уцю́хаем
2-я ас. уцю́хаеш уцю́хаеце
3-я ас. уцю́хае уцю́хаюць
Прошлы час
м. уцю́хаў уцю́халі
ж. уцю́хала
н. уцю́хала
Загадны лад
2-я ас. уцю́хай уцю́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час уцю́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падбі́ць², -даб’ю́, -даб’е́ш, -даб’е́; -даб’ём, -даб’яце́, -даб’ю́ць; падбі́; -і́ты; зак., каго (што) на што і з інф. (разм.).

Падбухторыць да чаго-н., угаварыць зрабіць што-н.

Хто яго на гэта падбіў?

|| незак. падбіва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угаво́раны

1. уговорённый; убеждённый; урезо́ненный; склонённый;

2. успоко́енный, уте́шенный;

1, 2 см. угавары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Прыпро́хуваць, прыпро́хувати ’частаваць’ (драг., Клім.). Укр. припро́хувати, припроха́ти ’ўпрошваць, упрасіць, угаварыць; частаваць, пачаставаць’. Гл. праха́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)