угавары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., каго (што).
1. і з інф. або дадан. Пераконваючы, схіліць да чаго-н.
У. пайсці ў грыбы.
2. Супакоіць, суцешыць.
У. дзіця.
|| незак. угаво́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. угаво́рванне, -я, н. і угаво́р, -у, м. (звычайна мн.).
Не паддавацца ніякім угаворам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
угавары́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
угавару́ |
угаво́рым |
| 2-я ас. |
угаво́рыш |
угаво́рыце |
| 3-я ас. |
угаво́рыць |
угаво́раць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
угавары́ў |
угавары́лі |
| ж. |
угавары́ла |
| н. |
угавары́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
угавары́ |
угавары́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
угавары́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
угавары́ць сов.
1. уговори́ть; убеди́ть; урезо́нить; склони́ть;
2. успоко́ить, уте́шить;
у. дзіця́ — успоко́ить (уте́шить) ребёнка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
угавары́ць, ‑вару, ‑ворыш, ‑ворыць; зак., каго-што.
1. і з інф. або дадан. сказам. Пераканаць словамі, заставіць згадзіцца з кім‑, чым‑н. [Анісім:] Нічога не будзе, хлопчыкі, не ўгаворыце. Гурскі. Трэба было абавязкова ўбачыць Сцепаніду Андрэеўну, угаварыць яе не пакідаць школы. Шахавец. [Данута:] Я не магу ўявіць смерці, і мне лёгка сябе ўгаварыць, што нічога не зменіцца, хоць мяне і расстраляюць. Карпюк. // Падказаць каму‑н. якую‑н. думку, рашэнне. [Марыля:] Нічога яму [Сымону], дзедка, не ўгаворыш. Не такой падатлівай натуры ён у мяне ўдаўся. Купала.
2. Супакоіць, уцешыць. Старая жанчына .. усе гэтыя дні вельмі ўжо сумавала па сынах сваіх і па мужу. Марылька не магла яе ўгаварыць. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угаварыць, упрасіць; уламаць (разм.); умалёгаць (абл.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
уговори́ть сов. угавары́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
улести́ть сов., разг. угавары́ць, ула́шчыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
угаво́р, -у, м.
1. гл. угаварыць.
2. Узаемная дамоўленасць пра што-н.
Дзейнічаць па ўгаворы (як дамовіліся). У. даражэй за грошы (прыказка).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перава́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак., каго (што).
Заахвоціўшы чым-н., угаварыць перайсці, пераехаць куды-н., пераманіць.
П. добрага работніка.
|| незак. перава́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
урезо́нить сов., разг. угавары́ць; (убедить) перакана́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)