бяздро́тавы, -ая, -ае.

Які працуе без дротавых прыстасаванняў (для прыёму і перадачы гукаў, сігналаў).

Бяздротавая сувязь.

Б. тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́тавы², -ая, -ае.

Які мае адносіны да аднаго з тыпаў бесправадной тэлефоннай сувязі.

Сотавая тэлефонная сувязь.

С. тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адключы́ць, -ключу́, -клю́чыш, -клю́чыць; -клю́чаны; зак., што.

Выключыць, спыніць дзеянне чаго-н., раз’яднаўшы з агульнай сістэмай.

А. тэлефон.

А. газ.

|| незак. адключа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отключи́ть сов. адключы́ць;

отключи́ть телефо́н адключы́ць тэлефо́н;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазу́мерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Пачаць зумерыць. Тэлефон непрывычна зазумерыў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таксафо́н, ‑а, м.

Тэлефон-аўтамат, які працуе пасля апускання манеты пэўнай вартасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мабі́льны, -ая, -ае.

1. Рухомы, здольны хутка перамяшчацца.

Мабільныя войскі.

2. перан. Здольны хутка дзейнічаць, прымаць рашэнні.

3. Звязаны з функцыянаваннем пераносных радыётэлефонаў.

Мабільная сувязь.

М. тэлефон.

|| наз. мабі́льнасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аўтама́т, -а, М -ма́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат (машына, станок і пад.), які самастойна выконвае шэраг паслядоўных аперацый без непасрэднага ўдзелу чалавека.

Станок-а.

Тэлефон-а.

2. Від аўтаматычнай стралковай зброі.

|| прым. аўтама́тны, -ая, -ае.

Аўтаматная стральба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нагру́дный нагру́дны;

нагру́дный знак нагру́дны знак;

нагру́дный телефо́н воен. нагру́дны тэлефо́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адключы́ць, ‑ключу, ‑ключыш, ‑ключыць; зак., што.

Спыніць дзеянне чаго‑н., раз’яднаўшы яго з агульнай сістэмай; выключыць. Адключыць званок, тэлефон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)