захо́д
1. (действие) захо́д, -ду м.;
захо́д в тыл врага́ захо́д у тыл во́рага;
без захо́да в порт без захо́ду ў порт;
одни́м захо́дом адны́м захо́дам;
2. (светила) за́хад, -ду м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прасачы́цца сов., прям., перен. просочи́ться; прони́кнуть;
вада́ ~чы́лася — вода́ просочи́лась (прони́кла);
кроў ~чы́лася праз бінт — кровь просочи́лась сквозь бинт;
разве́дчыкі ~чы́ліся ў тыл во́рага — разве́дчики просочи́лись (прони́кли) в тыл врага́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рэйд², -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.
1. Набег рухомых ваенных сіл у тыл праціўніка з мэтай ажыццяўлення баявых дзеянняў.
Р. партызанскіх атрадаў.
2. перан. Нечаканая рэвізія, праверка дзейнасці якіх-н. аб’ектаў, што праводзіцца групай актывістаў па заданні грамадскіх арганізацый.
Р. народных кантралёраў.
|| прым. рэ́йдавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прасачы́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́чыцца; зак.
1. Пра вадкасць: паступова пранікнуць праз што-н.
У лодку прасачылася вада.
2. Непрыкметна і паступова прабрацца куды-н.
Разведчыкі прасачыліся ў тыл ворага.
3. перан. Пранікнуць, распаўсюдзіцца куды-н.
Прасачыліся слухі.
|| незак. прасо́чвацца, -аецца.
|| наз. прасо́чванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
батарэ́ец, ‑рэйца, м.
Артылерыст, баец батарэі (у 1 знач.). Уначы Жаўна з групай партызан свайго атрада прабраўся ў тыл ворага, перабіў батарэйцаў і папсаваў гарматы. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ты́льнік ‘кароткая дошка, якой закрываюць уваход у вулей з тылу’ (дзятл., Жыв. сл.). Да тыльны, тыл (гл.), сюды ж, відаць, ты́льня ‘прыбудоўка да сяней’ (ЛМТ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
патро́іцца, ‑троіцца; зак.
Павялічыццаў тры разы. [Раўбіч:] — Шкада, што ў часе вайны нас было замала, каб ударыць у тыл... Але за тры гады вайны колькасць нашых паплечнікаў патроілася. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пагна́ць сов.
1. в разн. знач. погна́ть;
п. ста́так — погна́ть ста́до;
п. зве́ра — погна́ть зве́ря;
п. са слу́жбы — погна́ть со слу́жбы;
2. прост. (отправить куда-л. насильно) угна́ть;
пало́нных ~на́лі ў тыл — пле́нных угна́ли в тыл
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
глыбо́кі, -ая, -ае.
1. Які мае вялікую глыбіню (у 1 знач.).
Глыбокая яма.
Рыба плавала глыбока (прысл.).
2. Размешчаны ў сярэдзіне чаго-н. або аддалены ад чаго-н.
Г. тыл.
3. перан. Недаступны, скрыты.
Глыбокая тайна.
4. перан. Які дасягнуў высокай ступені праяўлення, мяжы ў сваім развіцці, моцны, поўны.
Глыбокія пачуцці.
Глыбокія думкі.
Глыбокая старасць.
Глыбокая ноч.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Паты́лак ’задняя частка галавы’ (гом., Мат. Гом.). Рус. поты́лок ’удар па патыліцы’; пск., цвяр. ’патыліца, карак у скаціны’, серб.-харв. по̀тиљак ’патыліца’. Прасл. архаізм роtуlъкъ. Да тыл (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)