трэмбі́та, -ы, ДМ -бі́це, мн. -ы, -бі́т, ж.

Гуцульскі народны духавы драўляны музычны інструмент у выглядзе вялікай трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трубча́сты, -ая, -ае.

1. Які мае форму трубы, трубкі.

Трубчастая косць.

2. Які складаецца з труб, трубак.

Трубчастая студня.

Трубчастае сцябло.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валто́рна, -ы, мн. -ы, валто́ран і -наў, ж.

Медны духавы музычны інструмент у выглядзе спіральна сагнутай трубы з шырокім раструбам.

|| прым. валто́рнавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

со́пуха ж., обл.

1. у́стье трубы́;

2. са́жа

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сартыме́нт, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Сукупнасць адзнак, уласцівасцей, паводле якіх вырабы адносяцца да таго ці іншага сорту.

Трубы нафтавага сартыменту.

С. пракату.

Сартыменты лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фаго́т, -а, М -го́це, мн. -ы, -аў, м.

Драўляны духавы язычковы музычны інструмент нізкага тэмбру ў выглядзе доўгай трубы з сістэмай клапанаў.

|| прым. фаго́тны, -ая, -ае і фаго́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дымага́рны, ‑ая, ‑ае.

У выразе: дымагарныя трубы гл. труба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саракаметро́вы, ‑ая, ‑ае.

Даўжынёй у сорак метраў. Саракаметровыя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тру-тру ‘гук паляўнічай трубы’ (ваўк., Федар. 4). Гукапераймальнае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вентыляцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вентыляцыі. Вентыляцыйныя трубы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)