ке́сарев ке́сараў;

ке́сарево сече́ние мед. ке́сарава сячэ́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кони́ческий кані́чны;

кони́ческое сече́ние мат. кані́чнае сячэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вівісе́кцыя, ‑і, ж.

Спец. Разрэз цела жывых арганізмаў з навуковай мэтай; жывое сячэнне.

[Ад лац. vivus — жывы і sectio — сячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ке́сараў уст., книжн. ке́сарев;

○ ~рава сячэ́нне — мед. ке́сарево сече́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

про́фільны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да профілю (у 1, 2 знач.). Профільны контур. Профільнае сячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухтаўро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае папярочнае сячэнне ў выглядзе дзвюх паралельных палос, злучаных пасярэдзіне перамычкай. Двухтаўровая рэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кані́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да конуса. Канічнае сячэнне. Канічная паверхня.

2. Які мае форму конуса. Канічная колба. Канічная шасцярня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпербалі́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпербалы ​1, багаты гіпербаламі. Гіпербалічнае параўнанне. Гіпербалічны стыль. // Перабольшаны. Гіпербалічная пахвала.

гіпербалі́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гіпербалы ​2. Гіпербалічнае сячэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Про́філь ’абрыс, від збоку (твару, прадмета)’, ’вертыкальнае сячэнне прадмета, від, форма’ (ТСБМ). Запазычанне з зах.-еўрап. моў (параўн. франц. profil, ням. Profil) праз польск. profil або рус. про́филь ’тс’. Крыніцай слова з’яўляецца італ. profilio ад filo ’лінія, паласа’, лац. fīlum ’нітка’ (гл. Фасмер, 3, 384, з літ-рай).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

во́друб ​1, ‑а; мн. адрубы, ‑оў; м.

Участак зямлі, які атрымліваў селянін у асабістую ўласнасць пры выхадзе з абшчыны (у 1906–1916 гг.).

во́друб ​2, ‑а, м.

Папярэчнае сячэнне дрэва, бервяна. Таўшчыня дрэва вымяраецца папярэчнікам у водрубе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)