двухтаўро́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае папярочнае сячэнне ў выглядзе дзвюх паралельных палос, злучаных пасярэдзіне перамычкай. Двухтаўровая рэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)