сгнета́ние згнята́нне, -ння ср., сціска́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сда́вливание сціска́нне, -ння ср., зду́шванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сжа́тие ср.

1. (действие) сціска́нне, -ння ср.;

2. (состояние) сціск, род. сці́ску м.;

3. (сокращение) сціска́нне, -ння ср., сціск, род. сці́ску м., скарачэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сжим м., техн.

1. (действие) сціск, род. сці́ску м.; неоконч. сціска́нне, -ння ср.;

2. (предмет) ціскі́, -ко́ў ед. нет, за́ціск, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

съёживание

1. ску́рчванне, -ння ср., згіна́нне, -ння ср.;

2. ску́рчванне, -ння ср., згіна́нне, -ння ср.; сціска́нне, -ння ср.;

3. мо́ршчанне, -ння ср., змо́ршчванне, -ння ср.; см. съёживать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поджа́тие

1. (ног) падку́рчванне, -ння ср., падгіна́нне, -ння ср.; (хвоста) падку́рчванне, -ння ср., падціска́нне, -ння ср., падту́льванне, -ння ср.; (губ) сціска́нне, -ння ср., сту́льванне, -ння ср., сціна́нне, -ння ср.;

2. (прижимание) разг. прыціска́нне, -ння ср.; см. поджима́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поджима́ние

1. (ног) падку́рчванне, -ння ср., падгіна́нне, -ння ср.; (хвоста) падку́рчванне, -ння ср., падціска́нне, -ння ср.; падту́льванне, -ння ср.; (губ) сціска́нне, -ння ср., сту́льванне, -ння ср., сціна́нне, -ння ср.;

2. (прижимание) разг. прыціска́нне, -ння ср.; см. поджима́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры..., прыстаўка.

1. Ужываецца пры ўтварэнні дзеясловаў і надае значэнні: а) давядзенне руху да канчатковай мэты; завяршэнне руху ў пэўным пункце, напрыклад: прыбегчы, прыйсці, прывалачы, прыляцець, прыпаўзці; б) давядзенне дзеяння да пэўнага выніку, напрыклад: прыахвоціць, прывучыць, прыкончыць, прыспець; в) збліжэнне, сутыкненне, напрыклад: прыткнуць, прыпнуць, прыхіліць; г) злучэнне, змацаванне, напрыклад: прыбіць, прыкалоць, прыклеіць, прыляпіцца, прымерзнуць, прыстаць, прышыць; д) сцісканне, выгладжванне, пашкоджанне ў выніку сціскання, напрыклад: прыкачаць, прымяць, прыціснуць; е) рух, накіраваны к сабе; дзеянне ў сваіх уласных мэтах, напрыклад: прывабіць, прыгрэбці, прыманіць, прысвоіць, прытуліць; ж) дадаванне, дабаўленне да чаго‑н., напрыклад: прыбавіць, прыараць, прылгаць, прыліць, прыпісаць; з) непаўнату дзеяння, напрыклад: прыадчыніць, прыглушыць, прыкрыць, прысылаць; і) суаднесенасць з пэўнай датай, надзеяй, напрыклад: прымеркаваць, прысвяціць, прыстасаваць; к) (толькі ад асноў дзеясловаў незакончанага трывання з суфіксамі ‑ыва‑, ‑іва‑, ‑ва-) дзеянне, якое суправаджае якое‑н. іншае дзеянне, напрыклад: прыгаворваць, прыпяваць, прытанцоўваць, прытупваць.

2. Ужываецца пры ўтварэнні назоўнікаў і прыметнікаў, падаючы значэнне: які размяшчаецца паблізу, каля чаго‑н., непасрэдна прымыкае да чаго‑н., напрыклад: прыбярэжны, прылесак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)