Verbum

паўста́ць, -а́ну, -а́неш, -а́не; зак.

1. Узняцца на барацьбу з кім-, чым-н., супраць каго-, чаго-н., узняць паўстанне.

Народ паўстаў супраць царызму.

2. супраць чаго. Не згаджаючыся, пярэчачы, выступіць супраць чаго-н. (высок.).

П. супраць несправядлівасці.

3. перан. Узнікнуць у памяці, ва ўяўленні.

У думках паўстала ўсё ранейшае жыццё.

4. З’явіцца перад вачамі, паказацца.

Перад намі паўстала цікавая карціна.

|| незак. паўстава́ць, -таю́, -тае́ш, -тае́; -таём, -таяце́, -таю́ць.

антырэлігі́йны, -ая, -ае.

Накіраваны супраць рэлігіі.

Антырэлігійная прапаганда.

антыфашы́сцкі, -ая, -ае.

Накіраваны супраць фашызму.

А. рух.

антыалкаго́льны, -ая, -ае.

Супрацьалкагольны, накіраваны супраць алкагалізму.

Антыалкагольная прапаганда.

проціа́тамны, -ая, -ае.

Прызначаны для абароны супраць атамнай зброі.

сілко́м, прысл. (разм.).

Сілай: супраць волі.

С. прывесці ў школу.

проціпаве́траны, -ая, -ае.

Які дзейнічае супраць нападу з паветра.

Проціпаветраная абарона.

УСЕЎЛА́ДДЗ​​Е, -я, н. (кніжн.).

Неабмежаваная ўлада.

Барацьба супраць усеўладдзя манаполій.