куш, -а, м. (разм.).

1. Стаўка ў картачнай гульні.

Сарваць добры к.

2. Вялікая колькасць грошай.

Разлічваць на вялікі к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ставо́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ставо́к стаўкі́
Р. стаўка́ стаўко́ў
Д. стаўку́ стаўка́м
В. ставо́к стаўкі́
Т. стаўко́м стаўка́мі
М. стаўку́ стаўка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вока (у 1 знач.). Вочнае яблыка. Вочныя хваробы.

•••

Вочнае навучанне гл. навучанне.

Вочная стаўка гл. стаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ста́вка​I (штаб) ста́ўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ставо́к (род. стаўка́) м. (небольшой пруд) ставо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стаўко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімі́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ліміту. Лімітная стаўка. Лімітныя цэны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

о́чный / о́чная ста́вка во́чная ста́ўка;

о́чное обуче́ние во́чнае навуча́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спецста́ўка, ‑і, ДМ ‑стаўцы; Р мн. ‑ставак; ж.

Спецыяльная, асобая павышаная стаўка заработнай платы, якая назначаецца пэўным катэгорыям спецыялістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырабо́так, ‑тку, м.

Дадатковы, пабочны заработак. Вось паеду дадому, спраўлю добры гарнітур .. — Чаму ж дома, а не тут? — Стаўка, брат, малаватая, а прыработку не маю. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)