старэ́йшы

1. прил. (по возрасту) ста́рший;

с. брат — ста́рший брат;

2. сравнит. ст. ста́рше, поста́рше, бо́лее ста́рый;

гэ́ты чалаве́к с. — э́тот челове́к ста́рше (поста́рше)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стары́зна

1. ж., собир., разг. (о старых вещах, одежде) старьё ср.; ру́хлядь;

2. тряпьё ср.; ве́тошь;

3. м., прост., пренебр. (о человеке) старичи́на, ста́рый хрыч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поде́ржанный

1. прич. патрыма́ны;

2. прил. патрыма́ны; (бывший в употреблении) ужыва́ны; (поношенный) но́шаны; (старый) стары́;

магази́н поде́ржанных веще́й магазі́н ужыва́ных (стары́х) рэ́чаў;

поде́ржанное пальто́ пано́шанае паліто́;

поде́ржанная кни́га патрыма́ная (ужыва́ная) кні́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дре́вний

1. старажы́тны; (старинный) старада́ўні;

дре́вний мир старажы́тны свет;

дре́вняя исто́рия старажы́тная гісто́рыя;

дре́вний обы́чай старада́ўні (старажы́тны) звы́чай;

2. (очень старый) ве́льмі стары́;

дре́вний стари́к ве́льмі стары́ чалаве́к;

дре́вняя стару́ха ве́льмі стара́я жанчы́на;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Стары́ ‘шматгадовы’, ‘даўні’, ‘зношаны’, ‘старажытны, мінулы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС), сюды ж дзеяслоў старэ́ць (ТСБМ). Параўн. укр. ста́рий, рус. ста́рый, стараж.-рус. старъ, польск., в.-луж., н.-луж. stary, чэш., славац. starý, серб.-харв. ста̏р, славен. stàr, балг., макед. стар, ст.-слав. старъ. Прасл. *starъ ‘стары’ з’яўляецца архаічным прыметнікам з суф. *‑rъ ад дзеяслова *stati ‘стаць’; гл. Борысь, 577–578. Роднасныя літ. stóras ‘тоўсты, аб’ёмісты’, ст.-ісл. stórr ‘вялікі, дужы, важны, мужны’; з іншай ступенню вакалізму: ст.-інд. sthirás ‘моцны’ (Фасмер, 3, 747 з літ-рай). Борысь (там жа) з улікам семантыкі і.-е. паралеляў прапаноўвае наступны шлях семантычнага развіцця славянскага *starъ: ‘сталы, моцны’ → ‘той, які знаходзіцца ў поўнай сіле, дужы’ → ‘немалады, стары’; уласна, гэта семантычная інавацыя, якая часткова выцесніла прыметнік *větьxъ (гл. ветхі). Гл. яшчэ Сной₁, 604; Шустар-Шэўц, 1355; Глухак, 580; ЕСУМ, 5, 398. Паводле Мартынава (Язык, 84–85), семантычны зрух у праславянскай ‘вялікі, моцны’ → ‘стары’ адбыўся пад уплывам *matorъ ‘сталы, стары’ — пранікнення з італійскіх моў, параўн. лац. mātūrus ‘спелы, стары’, гл. мацёры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

потрёпанный разг.

1. прил. (рваный) падра́ны; падзёрты; пашарпа́ны; (подержанный) патрыма́ны; ужыва́ны; (поношенный) пано́шаны; (старый) стары́;

2. (о войсках) патрапа́ны;

потрёпанные диви́зии врага́ патрапа́ныя дыві́зіі во́рага;

3. прил., перен. (изнурённый) зму́чаны, змя́ты, змарне́лы;

потрёпанный вид зму́чаны (змарне́лы) вы́гляд;

потрёпанное лицо́ змя́ты (змарне́лы) твар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грыб м. гриб;

○ ча́йны г. — ча́йный гриб;

бе́лы г. — бе́лый гриб;

паразі́тныя ~бы́ — паразити́ческие грибы́;

◊ стары́ г. — ста́рый хрыч;

расці́ як ~бы́ пасля́ дажджу́ — расти́ как грибы́ по́сле дождя́;

снег на куццю́ — ~бы́ на ле́та — погов. снег в соче́льник — грибы́ ле́том

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

верабе́й, -б’я́ м. воробе́й;

◊ стрэ́ляны в. — стре́ляный воробе́й;

стары́ в. — ста́рый воробе́й;

старо́га ~б’я́ на мякі́не не падма́неш — посл. ста́рого воробья́ на мяки́не не проведёшь;

страля́ць з гарма́т па ~б’я́х — погов. пали́ть из пу́шек по воробья́м;

сло́ва не верабе́й, вы́леціць — не зло́віш — посл. сло́во не воробе́й, вы́летит — не пойма́ешь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стыль I (род. сты́лю) м. стиль; (манера излагать свои мысли — ещё) слог;

с. у маста́цтве — стиль в иску́сстве;

с. рабо́ты — стиль рабо́ты;

піса́ць до́брым ~лем — писа́ть хоро́шим сло́гом (сти́лем)

стыль II (род. сты́лю) м. (способ летосчисления) стиль;

пе́ршага сту́дзеня па но́вым ~лі — пе́рвого января́ по но́вому сти́лю;

стары́ с. — ста́рый стиль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзед I м.

1. (старый человек) стари́к, дед, де́душка;

2. (отец матери или отца) дед, де́душка;

3. разг. (обращение к старику) дед, де́душка;

◊ Дзед Маро́з — Дед Моро́з;

сле́дам за дзе́дам — сле́дом за де́дом; по приме́ру ста́рших;

дзяды́ і пра́дзеды — деды́ и пра́деды

дзед II м., уст. (подставка для горящей лучины) свете́ц, свети́льник, поставе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)