пасто́птваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Стаптаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сто́птванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. стоптваць — стаптаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набо́йка, -і, ДМ -бо́йцы, мн. -і, -бо́ек, ж.

Ніжні слой абцаса або спецыяльная пласцінка, якая набіваецца на абцас.

Стаптаць набойкі.

Зрабіць новыя набойкі.

|| прым. набо́ечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абтапта́цца, -тапчу́ся, -то́пчашся, -то́пчацца; -тапчы́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стаць абтаптаным, утаптацца.

Снег абтаптаўся.

2. Знасіць, стаптаць абутак.

Зусім абтаптаўся, няма чаго на ногі насунуць.

|| незак. абто́птвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перетопта́ть сов.

1. ператапта́ць; (истоптать) патапта́ць, стапта́ць;

2. (перемесить) перамясі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ашлёпак ’стаптаны абутак’ (Бяльк.), рус. ошлёпок. Ад шлёпаць, як астопак ад стаптаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сталава́ць ‘вытаптаць, стаптаць, змясіць’ (Юрч.), ста́ловаць ‘тс’ (ТС). Гл. талаваць ‘таптаць, мяць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стало́ка ‘таўханіна, таўкатня’ (Ласт.), сталачы́ць ‘стаптаць’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), столокова́ць, столо́чыць (ТС). Гл. талака.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

обноси́ть​II сов. (к обна́шивать)

1. (поносив, сделать удобным) абнасі́ць;

обноси́ть но́вый костю́м абнасі́ць но́вы касцю́м;

2. разг. (обтрепать) знасі́ць, абтрапа́ць; (обувь) стапта́ць;

обноси́ть сапоги́ стапта́ць бо́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

з’е́здзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак.

1. Паехаць куды-н. і, пабыўшы, вярнуцца назад.

З. у горад.

З. па дровы.

2. што. Зрабіць непрыгодным ад частай язды або стаптаць, папсаваць частай яздой.

Калёсы зусім з’ездзілі.

З. пожню.

|| незак. з’е́зджваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)