спрача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які любіць спрачацца.

|| ж. спрача́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вайдава́ць

‘спрачацца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вайду́ю вайду́ем
2-я ас. вайду́еш вайду́еце
3-я ас. вайду́е вайду́юць
Прошлы час
м. вайдава́ў вайдава́лі
ж. вайдава́ла
н. вайдава́ла
Загадны лад
2-я ас. вайду́й вайду́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вайду́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драбні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Падрабязнасць, дробны факт, дэталь.

Карту ён ведаў да драбніц.

Ці варта спрачацца з-за драбніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таро́кацца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак. (разм.).

Доўга дамаўляцца, спрачацца аб чым-н.

Пакуль мы тарокаліся, цягнік пайшоў.

|| наз. таро́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

таро́каць

‘марудзіць; пярэчыць, спрачацца з кім-небудзь’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. таро́каю таро́каем
2-я ас. таро́каеш таро́каеце
3-я ас. таро́кае таро́каюць
Прошлы час
м. таро́каў таро́калі
ж. таро́кала
н. таро́кала
Загадны лад
2-я ас. таро́кай таро́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час таро́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заспрача́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць спрачацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшуме́цца, -млю́ся, -мі́шся, -мі́цца; -мі́мся, -міце́ся, -мя́цца; -мі́ся; зак. (разм.).

1. Пачаць моцна шумець.

Лес расшумеўся.

2. Пачаць моцна крычаць, спрачацца.

Дзеці расшумеліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вздорить несов. (спорить) спрача́цца; (ссориться) свары́цца; (ругаться) ла́яцца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспрача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. гл. спрачацца.

2. Уступіць у спрэчку, у спаборніцтва.

П. ў майстэрстве.

3. Правесці які-н. час у спрэчцы.

Яна любіць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

учубкі́, прысл.

У выразе: узяцца ўчубкі (разм.) —

1) учапіцца адзін аднаму ў валасы, пер’е;

2) пачаць бурна спрачацца з кім-н.

З-за дробязі, а ў. узяліся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)