спле́шчыць
‘спляскаць, сплюшчыць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спле́шчу |
спле́шчым |
| 2-я ас. |
спле́шчыш |
спле́шчыце |
| 3-я ас. |
спле́шчыць |
спле́шчаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спле́шчыў |
спле́шчылі |
| ж. |
спле́шчыла |
| н. |
спле́шчыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
спле́шчы |
спле́шчыце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
спле́шчыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
напля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Надаваць плескачоў, набіць. Напляскаць па твары.
напляска́ць, ‑пляшчу́, ‑пле́шчаш, ‑пле́шча; зак., чаго.
Разм. Сплюшчыць, спляскаць нейкую колькасць чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)