сплавля́тьII несов.
1. (лес) сплаўля́ць;
2. перен. (отделываться от кого-, чего-л.), разг. сплаўля́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спла́ўліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. сплаўляць 1 — сплавіць 1.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пла́витьII несов. (сплавлять по воде) сплаўля́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
афлюсо́ўваць
‘сплаўляць метал з дапамогай флюса’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
афлюсо́ўваю |
афлюсо́ўваем |
| 2-я ас. |
афлюсо́ўваеш |
афлюсо́ўваеце |
| 3-я ас. |
афлюсо́ўвае |
афлюсо́ўваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
афлюсо́ўваў |
афлюсо́ўвалі |
| ж. |
афлюсо́ўвала |
| н. |
афлюсо́ўвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
афлюсо́ўвай |
афлюсо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
афлюсо́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сплаўля́цца I несов., возвр., страд. сплавля́ться; см. спла́віцца, сплаўля́ць I
сплаўля́цца II несов., страд. сплавля́ться, переплавля́ться; см. сплаўля́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спла́ўка, ‑і, ДМ сплаўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. сплаўляць 1 — сплавіць 1 (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сплаўля́цца 1, ‑яецца; незак.
1. Незак. да сплавіцца.
2. Зал. да сплаўляць 1.
сплаўля́цца 2, ‑яецца; незак.
1. Перамяшчацца, адпраўляцца ўплынь па цячэнню ракі. Рэчка запаведная, лес не сплаўляецца, рыбу лавіць забаронена, дык няхай яна сабе цячэ, як хоча. В. Вольскі.
2. Зал. да сплаўляць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пла́віць 1 ’сплаўляць (лес)’ (в.-дзв., лід., Сл. ПЗБ; ТС; Варл.), укр. пла́вити, рус. пла́вить ’сплаўляць па вадзе, гнаць з плынню’, ст.-рус. плавити ’тс’ (1504 г.), ’перапраўляць уплаў коней’, польск. pławić ’сплаўляць тавар’, ’купаць (скаціну)’, ’акунаць у ваду, рабіць так, каб нешта плыло’, н.-луж. plawiś ’сплаўляць (лес)’, ’купацца’, в.-луж. plawić ’сплаўляць’, чэш. plaviti, славац. plaviť, славен. pláviti ’тс’, серб.-харв. пла̏вити ’разлівацца (пра ваду) у разводдзе’. Прасл. *plaviti — каўзатыў да прасл. *pluli > плысці, плыць (гл.).
Пла́віць 2 ’пераўтвараць цвёрдае цела ў мяккае шляхам награвання’ (ТСБМ), укр. пла́вити, рус. пла́вить, стараж.-рус. плавити (1229 г.), польск. старое pławić (з 1466 г.), чэш. plaviti, славац. plaviť, славен. plavíti. Прасл. *plaviti ’тс’ — каўзатыў да прасл. *pluti ’плысці’ < і.-е. *pleu̯‑ ’цячы’ (Бязлай, 3, 51; Банькоўскі, 2, 621).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мо́лем нареч. мо́лем, мо́лью;
сплаўля́ць лес м. — сплавля́ть лес мо́лем (мо́лью)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Напла́ў ’смецце (ад прыбою, разліву)’ (гом., Мат. Гом.). Да плавіць ’сплаўляць’, плаў ’смецце, якое наносіць вада’, наплаваць ’наплываць, набірацца’ (ТС).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)