напа́лм, -у, м.

Спецыяльная гаручая сумесь для бомб, агнямётаў і інш.

Спаліць напалмам.

|| прым. напа́лмавы, -ая, -ае.

Напалмавая бомба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спажа́рыць

‘спаліць, знішчыць пажарам што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. спажа́ру спажа́рым
2-я ас. спажа́рыш спажа́рыце
3-я ас. спажа́рыць спажа́раць
Прошлы час
м. спажа́рыў спажа́рылі
ж. спажа́рыла
н. спажа́рыла
Загадны лад
2-я ас. спажа́р спажа́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час спажа́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

спа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да спаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад спаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спаліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. спальваць — спаліць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даспялі́ць, ‑спялю, ‑спеліш, ‑спаліць; зак., што.

Даць магчымасць даспець, зрабіць спелым. Даспяліць памідоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развар’ява́ны, ‑ая, ‑ае.

Які развар’яваўся; раз’юшаны. Сапраўды, гэты развар’яваны натоўп рыхтаваўся спаліць танк. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Струбі́ць ‘прагна з’есці, патраціць, змарнаваць’ (ТСБМ), ‘згубіць, знішчыць’, струбі́цца ‘згінуць, прапасці’ (ТС), ‘спаліць, знішчыць’ (ПСл), струбі́ць ‘спаліць’ (Мат. Гом.), струбы́ты ‘падзець, згубіць’ (Клім.), стру́быты экспр. ‘знішчыць’ (Сл. Брэс.). Відаць, экспрэсіўны дзеяслоў, вытворны ад трубіць (гл.) < труба; параўн. трубі́ць ‘прагна есці і піць’ (Нас.); не выключана другасная сувязь з рус. истреби́ть ‘знішчыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спапялі́ць, -лю́, -лі́ш, -лі́ць; -лі́м, -пеліце́, -ля́ць; -лёны; зак., каго-што.

1. Ператварыць у попел, спаліць дашчэнту.

С. вёску.

2. перан. Растраціць у змаганні, перажываннях, хваляваннях (сілу, энергію і пад.).

|| незак. спапяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. спапяле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)