казі́нец, ‑нцу, м.

Скрыўленне ў каленях пярэдніх ног каня, прыроджанае або траўматычнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касала́пасць, ‑і, ж.

Скрыўленне студні з паваротам яе пярэдняй часткі ўнутр або вонкі. Прыроджаная касалапасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

левабако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да левага боку; які знаходзіцца на левым баку. Левабаковае скрыўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зві́ліна, ‑ы, ж.

Невялікае скрыўленне, закруглены заварот; загіб. Звіліна ракі. / Пра хвалістыя складкі на паўшар’ях мозгу. Звіліны на кары галаўнога мозгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Су́кал ’скрыўленне, выгіб’ (Ласт.). Паводле аўтара слоўніка, ад сучы́ць ’скручваць’ (там жа, 103), гл. сукаць ’круціць’ і сукол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грыма́са, ‑ы, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне рысаў твару; міна. Строіць грымасы. □ Застаўшыся адзін, Кузьма Кузьміч страціў незалежна рашучы выраз, і яго твар, нібы ад зубнога болю, зморшчыўся ў пакутлівай грымасе. Быкаў.

[Фр. grimace.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вілю́жка ’узор вязання’ (рэч., Мат. Гом.). Дэмінутыў да вілюга 1 (гл.). Параўн. укр. вилю́жка ’завілістая лінія арнаменту на яйках’; ’скрыўленне’, а таксама рус. валаг. вилю́шка ’завіліна’, хітрыкі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Віліна ’крывуліна, скрыўленне’ (Юрч., Фраз., 1) — сінгулятыўны назоўнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑in‑а, відавочна, ад *vil‑a, роднаснага з такімі лексемамі, як вілы (гл.), віліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

искаже́ние

1. (действие) скажэ́нне, -ння ср., перакру́чванне, -ння ср.;

2. (неправильность, ошибка) скажэ́нне, -ння ср.; скрыўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

извраще́ние ср.

1. (действие) перакру́чванне, -ння ср.; скажэ́нне, -ння ср.; скрыўле́нне, -ння ср.; см. искази́ть, искажа́ть;

2. (искажение) скажэ́нне, -ння ср.; (искривление) скрыўле́нне, -ння ср.;

3. (противоестественное отклонение, ненормальность) ненарма́льнасць, -ці ж.; парушэ́нне, -ння ср.; см. извращённость;

извраще́ние и́стины скажэ́нне і́сціны;

вкусовы́е извраще́ния, извраще́ния вку́са скажэ́нне (ненарма́льнасць) сма́ку (сма́кавых адчува́нняў);

идеологи́ческие извраще́ния ідэалагі́чныя скажэ́нні;

извраще́ние обме́на физиол. парушэ́нне абме́ну;

полово́е извраще́ние палава́я ненарма́льнасць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)