Verbum

анлайнавы слоўнік

скрыўле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скрыўле́нне ср.

1. искривле́ние;

2. перен. искаже́ние; искривле́ние;

1, 2 см. скрыві́ць ^{1, 3}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрыўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. скрыўляць — скрывіць і стан паводле знач. дзеясл. скрыўляцца — скрывіцца.

2. Скрыўленае месца; згіб, крывізна. Ліквідаваць скрыўленне.

3. перан. Ухіленне. адступленне ад правільнага курсу, парушэнне нормы. Скрыўленне лініі партыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаліёз, -у, м. (спец.).

Скрыўленне пазваночніка.

|| прым. скаліёзны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зві́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж.

Хвалістае скрыўленне, выгін.

З. ракі.

Звіліны мозгу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грыма́са, -ы, мн. -ы, грыма́с, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне твару, выкліканае якім-н. пачуццём.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

искривле́ние скрыўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаліёз, ‑у, м.

Бакавое скрыўленне пазваночніка.

[Ад грэч. skoliōsis — скрыўленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згіб, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Дугападобнае скрыўленне.

З. ракі.

2. Месца, па якім што-н. сагнута або згібаецца.

Лакцявы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

караба́ціна, ‑ы, ж.

Выгіб, скрыўленне, няроўнасць. Чэшучы, выгнаць карабаціну ў бервяне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)